Creatieve destructie werd voor het eerst beschreven door de Oostenrijkse econoom Joseph Schumpeter in 1942, die suggereerde dat kapitaal nooit stationair was en voortdurend evolueerde. Om dit proces te beschrijven, definieerde Schumpeter creatieve vernietiging als de “proces van industriële mutatie dat onophoudelijk een revolutie teweegbrengt in de economische structuur van binnenuit, onophoudelijk de oude vernietigt, onophoudelijk een nieuwe creëert.” Daarom is creatieve vernietiging het vervangen van al lang bestaande praktijken of procedures door meer innovatieve, ontwrichtende praktijken op kapitalistische markten.
Aspect
Uitleg
Conceptoverzicht
Creatieve vernietiging is een economisch concept geïntroduceerd door economen Joseph Schumpeter Het beschrijft de dynamisch proces waarin innovatie en technologische vooruitgang leiden tot de vernietiging van bestaande industrieën, bedrijven en producten, en tegelijkertijd nieuwe kansen creëren voor innovatie, ondernemerschap en economische groei. Het is een centraal kenmerk van kapitalistische economieën en speelt een cruciale rol bij het stimuleren van vooruitgang en vernieuwing.
Sleuteleigenschappen
– Creatieve destructie wordt gekenmerkt door: 1. Technologische innovatie: Vooruitgang in technologie die bestaande industrieën ontwricht. 2. Marktconcurrentie: Nieuwkomers die gevestigde bedrijven uitdagen. 3. Achteruitgang en aanpassing: De teloorgang van verouderde technologieën en bedrijfsmodellen. 4. ondernemerschap: Nieuwe bedrijven en ideeën ontstaan als reactie op de veranderende marktvraag.
Dynamisch proces
Creatieve destructie is een voortdurend, dynamisch proces dat het economische landschap voortdurend opnieuw vormgeeft. Het komt voor wanneer oudere industrieën en bedrijven met veroudering worden geconfronteerd als gevolg van innovaties en nieuwe technologieën, wat leidt tot de opkomst van nieuwere, efficiëntere en innovatievere industrieën.
Voorbeelden
Historische voorbeelden van creatieve vernietiging zijn onder meer de overgang van paardenkoetsen naar auto’sverschuiving van film naar digitale fotografieEn ontwrichting van traditionele boekwinkels door e-commerce. Recentere voorbeelden zijn onder meer de opkomst van diensten voor het delen van ritten het uitdagen van traditionele taxibedrijven en de impact daarvan online streaming op de entertainmentindustrie.
Impact op industrieën
Creatieve vernietiging kan leiden tot de verval of uitsterven van hele industrieën en bedrijven die er niet in slagen zich aan te passen aan de technologische veranderingen. Het kan er ook toe leiden consolidatie van de industrie naarmate er sterkere spelers opduiken. Het genereert echter economische groei door innovatie, productiviteitswinst en het creëren van nieuwe markten en kansen te bevorderen.
ondernemerschap
Het proces van creatieve vernietiging vaak stimuleert het ondernemerschap. Er ontstaan regelmatig nieuwe en innovatieve startups om tegemoet te komen aan de veranderende marktbehoeften en kansen die door technologische disruptie worden gecreëerd. Ondernemers spelen een cruciale rol bij het stimuleren van economische vooruitgang door hun bereidheid risico's te nemen en nieuwe ideeën na te streven.
Arbeidsmarkteffecten
Hoewel creatieve destructie tot economische groei kan leiden, kan dit ook het geval zijn verstorende effecten op de arbeidsmarkt. Banen in krimpende bedrijfstakken kunnen verloren gaan, waardoor werknemers zich moeten aanpassen en nieuwe vaardigheden moeten verwerven voor opkomende sectoren. Beleidsmakers pakken deze uitdagingen vaak aan via initiatieven voor de ontwikkeling van het personeelsbestand en onderwijs.
Beleidsimplicaties
Regeringen en beleidsmakers kunnen de uitkomsten van Creatieve Destructie beïnvloeden door middel van verschillende maatregelen. Deze omvatten bescherming van intellectueel eigendom, investeringen in onderzoek en ontwikkelingen beleid ter ondersteuning omscholing en omscholing van werk voor ontslagen werknemers. Het balanceren van innovatie en sociale stabiliteit is een gemeenschappelijke beleidsuitdaging.
Innovatie Ecosysteem
An innovatie-ecosysteem is essentieel voor het bevorderen van Creatieve Destructie. Het omvat een netwerk van universiteiten, onderzoeksinstellingen, durfkapitaal en ondersteunend beleid dat innovatie, ondernemerschap en de ontwikkeling van nieuwe technologieën bevordert. Silicon Valley in de Verenigde Staten is een bekend voorbeeld van een bloeiend innovatie-ecosysteem.
Globaal perspectief
Creatieve vernietiging beperkt zich niet tot individuele landen; het gebeurt op mondiale schaal. De snelle verspreiding van technologie en ideeën over de grenzen heen kan wereldwijd tot verstoringen en kansen leiden. Bedrijven en landen die innovatie omarmen, kunnen een concurrentievoordeel behalen in de wereldeconomie.
Duurzaamheidsproblemen
Nu Creatieve Destructie de technologische veranderingen versnelt, zijn er zorgen over de gevolgen ervan impact op de duurzaamheid. Snelle innovatie kan leiden tot uitputting van hulpbronnen, aantasting van het milieu en sociale ontwrichting. Het bereiken van een evenwicht tussen vooruitgang en duurzaamheid is een cruciale uitdaging voor de toekomst.
Doorlopend proces
Creatieve destructie is een continu en evolutionair proces dat voortdurend vorm geeft aan het economische landschap. Het vereist aanpassingsvermogen, veerkracht en de bereidheid om veranderingen te omarmen, zowel voor bedrijven als voor individuen. Het is een fundamentele motor van economische vooruitgang en vernieuwing in kapitalistische economieën.
In wezen stelt de theorie achter creatieve vernietiging dat de status-quo van de markt moet worden vernietigd om de middelen en energie vrij te maken die nodig zijn om te innoveren. Vanuit het oogpunt van Schumpeter werd de economische ontwikkeling aangedreven door de opportuniteit zoeken winst met veel dynamische marktkrachten die voortdurend worden hervormd of vervangen door: innovatie en concurrentie. Deze aanname was in tegenspraak met de statische wiskundige modellen van traditionele economische filosofieën, die het in evenwicht brengen van vraag en aanbod als het doel zagen. doel van marktprocessen.
Zoals de naam al doet vermoeden, zijn er winnaars en verliezers tijdens creatieve vernietiging. Een samenleving kan niet de vruchten plukken van groei en innovatie zonder te accepteren dat sommige individuen of bedrijven op korte of lange termijn zullen lijden. De geschiedenis heeft aangetoond dat pogingen om de negatieve aspecten van creatieve destructie te verminderen door banen te behouden of kwetsbare industrieën te beschermen het onvermijdelijke alleen maar uitstellen. Als gevolg hiervan beschouwen velen de dichotome aard van creatieve destructie als de "paradox van vooruitgang".
Voorbeelden van creatieve destructie
De evolutie van de transportindustrie is een klassiek voorbeeld van creatieve destructie op het werk.
Tijdens de late jaren 1800 en vroege jaren 1900 waren er stapsgewijze verbeteringen aan het door paarden getrokken transport waardoor het de markt kon domineren. Toen de Ford Model T in 1908 op de markt kwam, werden verbeteringen in het door paarden getrokken transport snel vervangen door een meer innovatieve vorm van transport die zelf in de afgelopen eeuw veel verbeteringen heeft ondergaan.
Creatieve vernietiging heeft ook plaatsgevonden in de volgende industrieën:
Fotografie
Waar werden Kodak-filmcamera's vervangen door digitaal camera's en in mindere mate smartphones. Wat jammer is aan het Kodak-verhaal, is dat het bedrijf een van de eersten ontwikkelde digitaal camera's, maar slaagden er niet in er gebruik van te maken.
Muziek
De muziekindustrie heeft de afgelopen eeuw veel veranderingen ondergaan. Records werden vervangen door tapes, cd's, dvd's, mp3's en digitaal muziek winkels. Vandaag, digitaal muziekwinkels zijn ook vervangen door streamingdiensten als Spotify.
Internet
Veel industrieën hebben ook geleden onder het internet, hoewel het internet misschien meer industrieën heeft gecreëerd dan vernietigd. Desalniettemin maakten hogesnelheidsverbindingen het huren van VHS en dvd overbodig. Mobiel internet stoorde ook taxichauffeurs en kaartenmakers. Reisbureaus en andere dienstverleners hebben ook geleden onder de enorme overvloed aan informatie die online beschikbaar is.
Sleutelfaciliteiten:
Creatieve destructie is het vervangen van al lang bestaande praktijken of procedures door meer innovatieve, ontwrichtende praktijken op kapitalistische markten. De term werd voor het eerst beschreven door de Oostenrijkse econoom Joseph Schumpeter in 1942.
Creatieve destructie wordt soms de paradox van vooruitgang genoemd, omdat, om industrieën te laten groeien, er noodzakelijkerwijs verliezers moeten zijn.
Creatieve vernietiging wordt misschien wel het meest geassocieerd met vooruitgang in persoonlijk vervoer, maar het is ook gezien in fotografie, muziek, reizen en entertainment.
Belangrijkste kenmerken
Definitie en oorsprong: Creatieve destructie werd bedacht door econoom Joseph Schumpeter in 1942. Het verwijst naar het continue proces van innovatie die een revolutie teweegbrengt in economische structuren door oude praktijken te vervangen door nieuwe.
Concept: De theorie stelt die constante innovatie is nodig voor economische ontwikkeling. Het is in tegenspraak met statische economische modellen en benadrukt de noodzaak van dynamische verandering in markten.
Winnaars en verliezers: Creatieve destructie impliceert winnaars (innovators) en verliezers (incumbents) in de markt. Het proces brengt groei en innovatie, maar sommige individuen of bedrijven lijden er ook onder, waardoor een 'paradox van vooruitgang' ontstaat.
Voorbeelden:
Vervoer: De evolutie van door paarden getrokken voertuigen naar auto's, zoals de Ford Model T, is een klassiek voorbeeld van creatieve destructie in de transportindustrie.
Fotografie: Kodak filmcamera's werden vervangen door digitaal camera's en smartphones, wat leidt tot Kodak's gemist opportuniteit Met digitaal technologie.
Muziek: De muziekindustrie onderging verschillende veranderingen met de verschuiving van platen naar digitaal formaten zoals cd's, mp3's en streamingdiensten zoals Spotify.
Internet: Het internet bracht zowel disruptie als creatie met zich mee, waardoor VHS- en dvd-verhuur overbodig werden, terwijl nieuwe industrieën ontstonden en sectoren als taxi's, reisbureaus en meer werden getroffen.
Het idee van een markteconomie kwam voor het eerst van klassieke economen, waaronder David Ricardo, Jean-Baptiste Say en Adam Smith. Alle drie deze economen waren voorstanders van een vrije markt. Ze voerden aan dat de "onzichtbare hand" van marktprikkels en winst motieven waren efficiënter in het leiden van economische beslissingen naar welvaart dan strikte overheidsplanning.
Positieve economie houdt zich bezig met het beschrijven en verklaren van economische verschijnselen; het is gebaseerd op feiten en empirisch bewijs. Normatieve economie, aan de andere kant, houdt zich bezig met het maken van oordelen over wat "zou moeten" worden gedaan. Het bevat waarde oordelen en aanbevelingen over hoe de economie zou moeten zijn.
Wanneer de prijs van goederen en diensten gedurende een lange periode stijgt, wordt dit inflatie genoemd. In deze tijden vertoont valuta minder potentieel om producten en diensten te kopen. Zo stijgen de algemene prijzen van goederen en diensten. Bijgevolg wordt een daling van de koopkracht van valuta inflatie genoemd.
Asymmetrische informatie als concept bestaat waarschijnlijk al duizenden jaren, maar werd mainstream in 2001 nadat Michael Spence, George Akerlof en Joseph Stiglitz de Nobelprijs voor de economie wonnen voor hun werk over informatieasymmetrie in kapitaalmarkten. Asymmetrische informatie, ook wel informatieasymmetrie genoemd, treedt op wanneer een partij in een bedrijfsdeskundigen transactie toegang heeft tot meer informatie dan de andere partij.
Autarkie komt van de Griekse woorden autos (zelf) en arkein (voldoende) en beschrijft in wezen een algemene staat van zelfvoorziening. De term wordt echter het meest gebruikt om het economische systeem van een natie te beschrijven die kan opereren zonder steun van de economische systemen van andere naties. Autarkie is daarom een economisch systeem dat wordt gekenmerkt door zelfvoorziening en beperkte handel met internationale partners.
Vraagzijde economie verwijst naar de overtuiging dat economische groei en volledige werkgelegenheid worden gedreven door de vraag naar producten en diensten.
Creatieve destructie werd voor het eerst beschreven door de Oostenrijkse econoom Joseph Schumpeter in 1942, die suggereerde dat kapitaal nooit stationair was en voortdurend evolueerde. Om dit proces te beschrijven, definieerde Schumpeter creatieve vernietiging als het "proces van industriële mutatie dat onophoudelijk een revolutie teweegbrengt in de economische structuur van binnenuit, onophoudelijk de oude vernietigt en onophoudelijk een nieuwe creëert." Daarom is creatieve vernietiging het vervangen van al lang bestaande praktijken of procedures door meer innovatieve, ontwrichtende praktijken op kapitalistische markten.
Gelukseconomie probeert economische beslissingen te relateren aan bredere maatregelen van individueel welzijn dan traditionele maatregelen die zich richten op: inkomen en rijkdom. Gelukseconomie is daarom de formele studie van de verwantschap tussen individuele tevredenheid, werkgelegenheid en rijkdom.
Een oligopsony is een marktvorm die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van slechts een klein aantal kopers. Deze kopers hebben marktmacht en kunnen de prijs van een goed of dienst verlagen vanwege een gebrek aan concurrentie. Met andere woorden, de verkoper verliest zijn onderhandelingspositie omdat hij buiten de oligopsie geen koper kan vinden die bereid is een betere prijs te betalen.
De term "dierlijke geesten" is afgeleid van het Latijnse spiritus animalis, vrij vertaald als "de adem die de menselijke geest wekt". Al in 300 voor Christus werden dierlijke geesten gebruikt om psychologische verschijnselen zoals hysterieën en manieën te verklaren. Dierlijke geesten verschenen ook in de literatuur waar ze voorbeelden waren van eigenschappen zoals uitbundigheid, vrolijkheid en moed. Zo wordt de term 'dierlijke geesten' gebruikt om te beschrijven hoe mensen tot financieel beslissingen tijdens perioden van economische stress of onzekerheid.
Staatskapitalisme is een economisch systeem waarin: bedrijfsdeskundigen en commerciële activiteit wordt gecontroleerd door de staat via staatsbedrijven. In een staatskapitalistische omgeving is de overheid de belangrijkste actor. Het speelt een actieve rol bij de vorming, regulering en subsidiëring van bedrijven om kapitaal om te leiden naar door de staat benoemde bureaucraten. In feite gebruikt de overheid kapitaal om haar politieke ambities te verwezenlijken of haar invloed op het internationale toneel te versterken.
De boom- en bustcyclus beschrijft de afwisselende perioden van economische groei en achteruitgang gebruikelijk in veel kapitalistische economieën. De boom-en-bust-cyclus is een uitdrukking die wordt gebruikt om de schommelingen in een economie te beschrijven waarin sprake is van aanhoudende expansie en krimp. Uitbreiding wordt geassocieerd met welvaart, terwijl krimp wordt geassocieerd met een recessie of een depressie.
De paradox van spaarzaamheid werd gepopulariseerd door de Britse econoom John Maynard Keynes en is een centraal onderdeel van de keynesiaanse economie. Voorstanders van de keynesiaanse economie zijn van mening dat meer uitgeven, meer risico's nemen en minder sparen de juiste reactie op een recessie is. Ze zijn ook van mening dat uitgaven, ook wel consumptie genoemd, de economie stimuleren groei. De paradox van spaarzaamheid is daarom een economische theorie die stelt dat persoonlijke besparingen een netto rem op de economie zijn tijdens een recessie.
In simplistische termen, de circulaire stroom model beschrijft de wederzijds voordelige uitwisseling van geld tussen de twee meest vitale delen van een economie: huishoudens, bedrijven en hoe geld tussen hen beweegt. De circulaire stroom model beschrijft geld terwijl het zich in een cyclisch proces door verschillende aspecten van de samenleving beweegt.
Handelstekorten treden op wanneer de invoer van een land gedurende een bepaalde periode groter is dan de uitvoer. Experts noemen dit ook wel een negatieve handelsbalans. Meestal worden handelssaldi berekend op basis van verschillende categorieën.
Een markttype is een manier waarop een bepaalde groep consumenten en producenten met elkaar omgaan, gebaseerd op de context die wordt bepaald door de bereidheid van consumenten om de artikel, de complexiteit van de artikel; hoe groot is de bestaande markt en hoeveel deze in de toekomst kan groeien.
Rationele keuzetheorie stelt dat een individu gebruik maakt van rationeel berekeningen om te maken rationeel keuzes die het beste aansluiten bij hun persoonlijke voorkeuren. Rationele keuzetheorie verwijst naar een reeks richtlijnen die economisch en sociaal gedrag verklaren. De theorie heeft twee onderliggende aannames, namelijk volledigheid (individuen hebben toegang tot een reeks alternatieven waaruit ze kunnen kiezen) en transitiviteit.
De peer-to-peer (P2P) economie is een economie waarin kopers en verkopers rechtstreeks met elkaar omgaan zonder tussenkomst van een derde partij of andere bedrijfsdeskundigen. De peer-to-peer-economie is een bedrijfsmodel waar twee individuen rechtstreeks producten en diensten kopen en verkopen. In een peer-to-peer bedrijf heeft de verkoper de mogelijkheid om de artikel of bieden de dienst zelf aan.
De term 'kenniseconomie' werd voor het eerst bedacht in de jaren zestig door Peter Drucker. De management consultant gebruikte de term om een verschuiving te beschrijven van traditionele economieën, waar men afhankelijk was van ongeschoolde arbeid en primaire productie, naar economieën die afhankelijk waren van dienstverlenende bedrijven en banen die meer denkwerk en data vereisten analyse. De kenniseconomie is een systeem van consumptie en productie gebaseerd op kennisintensieve activiteiten die bijdragen aan wetenschappelijke en technische innovatie.
In een commando-economie controleert de overheid de economie door middel van verschillende commando's, wetten en nationale doelen die worden gebruikt om complexe sociale en economische systemen te coördineren. Met andere woorden, een sociale of politieke hiërarchie bepaalt wat er wordt geproduceerd, hoe het wordt geproduceerd en hoe het wordt gedistribueerd. Daarom is de commando-economie er een waarin de overheid alle belangrijke aspecten van de economie en economische productie controleert.
Hoe bescherm je je rechten als werknemer? Wie is er om u te helpen verdedigen tegen oneerlijke en onrechtvaardige arbeidsomstandigheden? Beide vragen hebben een antwoord, en het is een oplossing waar velen bekend mee zijn. Het antwoord is een vakbond. Van bouw tot onderwijs, er zijn vakbonden voor zowat elk werkveld.
De onderkant van de piramide is een term die de grootste en armste sociaal-economische groep ter wereld beschrijft. Franklin D. Roosevelt gebruikte voor het eerst de onderkant van de piramide (BOP) tijdens een openbare toespraak in 1932 tijdens de Grote Depressie. Roosevelt merkte op dat – wanneer we het hebben over de 'vergeten man': “deze ongelukkige tijden vragen om het bouwen van plannen die rusten op de vergeten, ongeorganiseerde maar onmisbare eenheden van economische macht.. top-down, die opnieuw hun vertrouwen stelden in de vergeten man onderaan de economische piramide.”
Glokalisatie is een samentrekking van de woorden 'globalisering' en 'lokalisatie'. Het is een concept dat een wereldwijd ontwikkelde en gedistribueerde artikel of dienst die ook is aangepast om geschikt te zijn voor verkoop op de lokale markt. Met de opkomst van de digitale economie kunnen merken nu wereldwijd gaan door een lokale voetafdruk op te bouwen.
Marktfragmentatie wordt het vaakst gezien in groeiende markten, die fragmenteren en zich losmaken van de moedermarkt om zelfvoorzienende markten te worden met verschillende producten en diensten. Marktfragmentatie is een concept dat suggereert dat alle markten divers zijn en in de loop van de tijd uiteenvallen in verschillende klantgroepen.
Het L-vormige herstel verwijst naar een economie die steil daalt en vervolgens vlakt met zwak of geen groei. Op een grafiek die het BBP uitzet tegen de tijd, lijkt deze steile daling in combinatie met een lange periode van stagnatie op de letter "L". Het L-vormige herstel wordt soms een L-vormige recessie genoemd omdat de economie niet terugkeert naar de trendlijn groei. Het L-vormige herstel is daarom een recessievorm die door economen wordt gebruikt om verschillende soorten recessies en hun daaropvolgende herstel te beschrijven. In een L-vormig herstel wordt de economie gekenmerkt door een ernstige recessie met hoge werkloosheid en bijna nul economie groei.
Comparatief voordeel werd voor het eerst beschreven door politiek econoom David Ricardo in zijn boek Principles of Political Economy and Taxation. Ricardo gebruikte zijn theorie om te protesteren tegen de protectionistische wetten van Groot-Brittannië die de invoer van tarwe beperkten van 1815 tot 1846. Comparatief voordeel doet zich voor wanneer een land een goed of een dienst kan produceren voor een lagere prijs. opportuniteit kosten dan een ander land.
De Easterlin-paradox werd voor het eerst beschreven door de toenmalige hoogleraar economie aan de Universiteit van Pennsylvania, Richard Easterlin. In de jaren zeventig ontdekte Easterlin dat ondanks de Amerikaanse economie die groei in de afgelopen decennia bleef het gemiddelde geluksniveau van Amerikaanse burgers hetzelfde. Hij noemde dit de Easterlin-paradox, waarbij: inkomen en geluk correleren met elkaar totdat een bepaald punt wordt bereikt na minstens tien jaar of zo. Na dit punt, inkomen en geluksniveaus zijn niet significant gerelateerd. De Easterlin-paradox stelt dat geluk positief gecorreleerd is met inkomen, maar slechts tot op zekere hoogte.
In Economics is Schaalvoordelen een theorie waarvoor ze, naarmate bedrijven groeien, kostenvoordelen behalen. Om precies te zijn, bedrijven slagen erin om van deze kostenvoordelen te profiteren naarmate ze groeien, dankzij een verhoogde efficiëntie in de productie. Dus als bedrijven schaal en de productie te verhogen, zal een daaropvolgende verlaging van de daaraan verbonden kosten de organisatieschaal verder.
In Economics vindt een Diseconomy of Scale plaats wanneer een bedrijf zo groot is geworden dat de kosten per eenheid gaan stijgen. Dus de schaalvoordelen verliezen. Dat kan gebeuren als gevolg van verschillende factoren die optreden als een bedrijf schaalt. Van coördinatievraagstukken tot management inefficiënties en gebrek aan goede communicatiestromen.
Een economie van scope betekent dat de productie van één goed de productiekosten van een ander gerelateerd goed verlaagt. Dit betekent dat de eenheidskosten voor de productie van a artikel zal afnemen naarmate de verscheidenheid aan vervaardigde producten toeneemt. Belangrijk is dat de vervaardigde producten op de een of andere manier gerelateerd moeten zijn.
Prijsgevoeligheid kan worden verklaard met behulp van de prijselasticiteit van de vraag, een concept in de economie dat de variatie in artikel vraag als de prijs van de artikel zelf varieert. In consumentengedrag beschrijft en meet prijsgevoeligheid fluctuaties in artikel vraag als de prijs daarvan artikel veranderingen.
Gennaro is de maker van FourWeekMBA, die alleen al in 2022 ongeveer vier miljoen zakenmensen bereikte, bestaande uit C-level executives, investeerders, analisten, productmanagers en aspirant-digitale ondernemers | Hij is ook Director of Sales voor een hightech scale-up in de AI-industrie | In 2012 behaalde Gennaro een International MBA met de nadruk op Corporate Finance en Business Strategy.
Ontdek meer van FourWeekMBA
Abonneer u nu om te blijven lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.
