Sociotechnische systeemtheorie (STS) is een organisatie- Design aanpak met een kernfocus op de interactie tussen mens en technologie.
Inzicht in sociotechnische systeemtheorie
Sociotechnische systeemtheorie streeft naar het identificeren en begrijpen van de verwantschap tussen de sociale en technische aspecten van een organisatie.
De Engelse gedragstheoreticus Eric Trist was een van de eerste en belangrijkste bijdragers aan het werk achter de theorie.
Om de mijnbouw beter te begrijpen -industrie en hoe het veranderde als reactie op nieuwe technologie, voerde Trist een onderzoek uit naar mijnen uit de Tweede Wereldoorlog en hun arbeiders aan het Tavistock Institute in Londen.
Trist en zijn collega's ontdekten dat een verandering in technologie een sociale verandering in het mijnbouwbedrijf veroorzaakte.
Werknemers werden in ploegen geplaatst waar elk individu dezelfde taak uitvoerde en elk in relatieve isolatie werkte tot het punt waarop mededeling was moeilijk.
Er was ook een onevenwicht tussen managers en ondergeschikten in elke ploeg.
Hoewel technologie werd geïntroduceerd om de productiviteit te verbeteren, had het het tegenovergestelde effect.
Werknemers raakten verveeld van het uitvoeren van repetitieve taken op dezelfde locatie en gaven er in plaats daarvan de voorkeur aan zich te verplaatsen om verschillende taken uit te voeren.
Tot slot merkte Trist op dat het technische aspect van herstructureringswerk geen rekening hield met het sociale aspect van de arbeiders en hun behoeften.
De twee principes van sociotechnische systeemtheorie
De sociotechnische systeemtheorie is gebaseerd op twee hoofdprincipes:
Interactie tussen sociale en technische factoren
De interactie tussen sociale en technische factoren binnen een organisatie schept de voorwaarden die nodig zijn voor optimaal of suboptimaal prestatie.
Deze prestatie wordt gedreven door lineaire "oorzaak en gevolg"-relaties en ook door niet-lineaire relaties die vaak onvoorspelbaar of onverwacht zijn.
Systematisch optimaliseren
De optimalisatie van alleen één aspect (sociaal of technisch) vergroot de onvoorspelbaarheid van relaties die een negatieve invloed hebben op de organisatie prestatie.
Uit deze twee principes kunnen we opmaken dat sociotechnische systeemtheorie zich bezighoudt met gezamenlijke optimalisatie.
Met andere woorden, leiders moeten zowel de sociale als de technische aspecten ontwikkelen, zodat ze in harmonie met elkaar werken.
De sociotechnische systeemtheorie definieert deze harmonie als de holistische, onderling verbonden bijdrage van technologie binnen een organisatie en de mensen die ermee werken of ermee omgaan.
Beide aspecten moeten samenwerken om efficiënt producten en diensten te creëren en moeten meer zijn dan de som der delen.
Sociotechnische systeemtheorie in het moderne bedrijfsleven
Vergeleken met de relatief eenvoudige mijnbouwondernemingen uit de tijd van Trist, worden moderne bedrijven geconfronteerd met extra complexiteit omdat sociale en technische factoren meer met elkaar verweven raken.
Overweeg de vragen die rijzen wanneer men probeert te definiëren Twitter or Facebook, for example. Are they social media websites? Or perhaps social media bedrijven?
Zouden ze overwogen kunnen worden wolkGebaseerde software op basis van hardware, of simpelweg verzamelingen van gebruikers die ook lid zijn van een social media platform?
In werkelijkheid zijn beide bedrijven al deze dingen, maar het punt is dat het moeilijk is om hun sociale en technische aspecten te scheiden. Twitter's technologie zou waardeloos zijn zonder zijn gebruikers, en zijn gebruikers zouden weinig hebben waarde zonder zijn techniek.
Wanneer verdere complexiteit wordt geïntroduceerd door dynamische markten en rigide beheer structuren, kan het de productiviteit en organisatorische effectiviteit gaan verstoren.
Om dit probleem op te lossen en Design bedrijven die slim en flexibel zijn en beter in staat zijn om met veranderingen om te gaan, kunnen verschillende best practices worden toegepast:
Verantwoordelijke autonomie
De sociotechnische theorie pleit voor verantwoordelijkheid op teamniveau en niet op individueel niveau.
Kleinere teams die vrij zijn van silo's delen de last en kunnen samenwerken en communiceren effectiever.
Aanpassingsvermogen en veerkracht
Sociotechnische systemen richten zich op aanpassingsvermogen en worden begunstigd door organisatiestructuren die zich aanpassen aan verandering en onzekerheid kunnen beheersen.
Zinvolle taken
Wanneer teams van werknemers van begin tot eind eigenaar zijn van een taak, beschouwen ze hun werk als zinvoller.
De kans op gezamenlijke optimalisatie wordt vergroot wanneer zinvolle taken worden gecombineerd met nieuwe technologische mogelijkheden die internet biedt.
Hele taken
Evenzo kunnen teams die verantwoordelijk zijn voor a project gedurende de gehele levenscyclus betere resultaten opleveren dan wanneer er meerdere teams bij betrokken zouden zijn.
Om de productiviteit te verhogen, stelt de sociotechnische theorie dat taakprecisie belangrijker is dan hoe teams ervoor zorgen dat de taak in eerste instantie nauwkeurig is.
Key afhaalrestaurants
Sociotechnische systeemtheorie (STS) is een organisatie- Design aanpak met een kernfocus op de interactie tussen mens en technologie.
De sociotechnische systeemtheorie is gebaseerd op twee hoofdprincipes. De eerste is dat interactie tussen sociale en technische factoren de voorwaarden schept die nodig zijn voor optimale of suboptimale prestatie. De tweede is dat het optimaliseren van één afzonderlijke factor de kans op onverwachte, suboptimale uitkomsten vergroot.
Moderne bedrijven hebben te maken met complexiteit als gevolg van technologische integratie en dynamische markten. Dit kan tot op zekere hoogte worden verlicht door vier best practices die gaan over verantwoorde autonomie, aanpassingsvermogen en veerkracht, zinvolle taken en hele taken in projectbeheer.
Micromanagement gaat over het strak controleren of observeren van het werk van medewerkers. Hoewel dit in sommige gevallen beheer stijl kan worden begrepen, vooral voor kleinschalige projecten, over het algemeen heeft micromanagement een negatieve connotatie, voornamelijk omdat het een gebrek aan vertrouwen en vrijheid op de werkplek laat zien, wat tot nadelige resultaten leidt.
Ontwikkeld door bedrijf consultants Kenneth Blanchard en Paul Hersey in de jaren zestig, delegerend leiderschap is een leiderschap stijl waarbij gezagsdragers ondergeschikten machtigen om autonomie uit te oefenen. Daarom wordt het ook wel laissez-faire genoemd leiderschap. In sommige gevallen is dit type leiderschap kan leiden tot een verhoging van de kwaliteit van het werk en de besluitvorming. In enkele andere gevallen is dit type leiderschapbehoeften uitgebalanceerd worden om een gebrek aan richting en samenhang van het team te voorkomen.
Behendig leiderschap is de belichaming van behendig manifest principes door een manager of beheer team. Weerbaar leiderschap heeft invloed op twee belangrijke niveaus van a bedrijf. Het structurele niveau definieert de rollen, verantwoordelijkheden en sleutel prestatie indicatoren. Het gedragsniveau beschrijft de acties die leiders naar anderen vertonen op basis van behendig principes.
Actief luisteren is het proces van aandachtig luisteren terwijl iemand spreekt en begrip tonen door middel van verbale en non-verbale technieken. Actief luisteren is een fundamenteel onderdeel van goed mededeling, het bevorderen van een positieve verbinding en het opbouwen van vertrouwen tussen individuen.
Adaptieve leiderschap is een model gebruikt door leiders om individuen te helpen zich aan te passen aan complexe of snel veranderende omgevingen. Aangepaste leiderschap wordt gedefinieerd door drie kerncomponenten (kostbaar of vervangbaar, experimenteren en slim risico's, gedisciplineerde beoordeling). Groei vindt plaats wanneer een organisatie verwerpt ineffectieve manieren van werken. Vervolgens implementeren actieve leiders nieuwe initiatieven en monitoren ze hun impact.
Een RASCI-matrix wordt gebruikt om de verschillende rollen en verantwoordelijkheden in a toe te wijzen en weer te geven project, service of proces. Het wordt ook wel een RASCI-verantwoordelijkheidsmatrix genoemd. De RASCI-matrix is in wezen een projectbeheer tool die belangrijke verheldering geeft voor organisaties die betrokken zijn bij complexe projecten.
In een flat organisatiestructuur, er is weinig tot geen midden beheer tussen medewerkers en leidinggevenden. Daarom verkleint het de ruimte tussen medewerkers en leidinggevenden om een effectieve mededeling stromen binnen de organisatie, dus sneller en slanker.
Tactisch beheer omvat het kiezen van een geschikte handelwijze om een strategische plan of objectief. Dus tactisch beheer omvat de reeks dagelijkse bewerkingen die lange strategie levering. Het kan risico's met zich meebrengen beheer, regelmatige vergaderingen, conflictoplossing en probleemoplossing.
Hoge performantie beheer omvat de implementatie van HR-praktijken die intern consistent zijn en in lijn zijn met de organisatie strategie. Belangrijk: hoge prestaties beheer is een continu proces waarbij verschillende, maar geïntegreerde activiteiten een prestatiebeheer fiets. Het is geen proces dat één keer per jaar moet worden uitgevoerd en vervolgens moet worden verborgen in een archiefkast.
De Scientific Management Theory is in 1911 door Frederick Winslow Taylor ontwikkeld als een middel om industriële bedrijven aan te moedigen over te stappen op massaproductie. Met een achtergrond in werktuigbouwkunde paste hij technische principes toe op de productiviteit op de werkvloer op de werkvloer. Scientific Management Theory zoekt naar de meest efficiënte manier om een baan op de werkplek uit te voeren.
Gennaro is de maker van FourWeekMBA, die alleen al in 2022 ongeveer vier miljoen zakenmensen bereikte, bestaande uit C-level executives, investeerders, analisten, productmanagers en aspirant-digitale ondernemers | Hij is ook Director of Sales voor een hightech scale-up in de AI-industrie | In 2012 behaalde Gennaro een International MBA met de nadruk op Corporate Finance en Business Strategy.
