Mechanistische organisatiestructuur

Organisaties met een mechanistische structuur worden het best gekenmerkt door rigide afdelingsindeling, talrijke managementlagen (met name het middenkader) en een relatief hoge mate van taakspecialisatie.

structuurtype	Type structuur	Structuurdetails	voordelen	Nadelen
Mechanistische structuur	Bureaucratisch	– Strak en hiërarchisch ontwerp met duidelijke gezagslijnen. – Hoge mate van controle en specialisatie. – De beslissingsbevoegdheid is geconcentreerd aan de top.	– Duidelijke lijnen van autoriteit en verantwoordelijkheid. – Efficiënte besluitvorming dankzij goed gedefinieerde rollen en verantwoordelijkheden. – Specialisatie en expertise in specifieke functies. – Stabiliteit en voorspelbaarheid.	– Beperkt aanpassingsvermogen aan verandering en innovatie. – Gebrek aan flexibiliteit om te reageren op dynamische marktomstandigheden. – Langzamere besluitvorming als gevolg van hiërarchie. – Potentieel gebrek aan empowerment en creativiteit van medewerkers. – Mogelijk niet geschikt voor snel evoluerende industrieën of omgevingen.
Organische structuur	Flexibel	– Flexibel en gedecentraliseerd ontwerp met minder rigide hiërarchie. – Beslissingsbevoegdheid verspreid over de organisatie. – Nadruk op samenwerking en aanpassingsvermogen.	– Aanpassingsvermogen aan verandering en innovatie. – Verbeterde flexibiliteit om te reageren op dynamische marktomstandigheden. – Stimuleren van de creativiteit en empowerment van medewerkers. – Zeer geschikt voor snel evoluerende industrieën of omgevingen.	– Potentieel voor dubbelzinnigheid in rollen en verantwoordelijkheden. – Kan sterke communicatie- en coördinatievaardigheden vereisen. – Kan minder efficiënt zijn bij de besluitvorming in grote organisaties. – Mogelijk ontbreekt het aan de duidelijke verantwoordelijkheid die men in mechanistische structuren aantreft.
Matrix structuur	Dubbele rapportage	– Combineert elementen van zowel functionele als divisiestructuren. – Medewerkers rapporteren aan meerdere leidinggevenden (functioneel en divisiemanagers). – Geschikt voor complexe organisaties met meerdere projecten of producten.	– Flexibiliteit om aan meerdere projecten of producten te werken. – Efficiënt gebruik van gespecialiseerde middelen. – Verbeterde cross-functionele samenwerking. – Snelle aanpassing aan uiteenlopende marktomstandigheden.	– Complexe rapportagerelaties en potentiële conflicten. – Kan machtsstrijd veroorzaken tussen functionele en divisiemanagers. – Kan leiden tot rolverwarring en dubbelzinnigheid. – Vereist sterke vaardigheden op het gebied van communicatie en conflictoplossing.
Netwerkstructuur	Collaborative	– Een flexibele en op samenwerking gerichte structuur die de nadruk legt op partnerschappen en allianties met externe organisaties. – Nadruk op het delen van middelen en expertise. – Zeer geschikt voor organisaties die betrokken zijn bij complexe samenwerkingen of allianties.	– Toegang tot externe bronnen en expertise. – Efficiënt delen van kennis en capaciteiten. – Kansen voor innovatie via externe partnerschappen.	– Potentiële uitdagingen bij het beheren en coördineren van externe relaties. – Kan leiden tot afhankelijkheid van externe partners. – Kan complex zijn om relaties effectief te onderhouden en te beheren.
Hybride structuur	Combinatie (combination)	– Een combinatie van verschillende organisatiestructuren om aan specifieke behoeften te voldoen. – Combineert doorgaans elementen van mechanistische en organische structuren. – Zorgt voor flexibiliteit in verschillende delen van de organisatie.	– Flexibiliteit om zich aan te passen aan veranderende behoeften op verschillende gebieden. – Efficiëntie en specialisatie in specifieke functies. – Duidelijke gezagslijnen waar nodig.	– Complexiteit bij het beheren van verschillende structurele elementen. – Potentieel voor verwarring of conflicten tussen verschillende structurele componenten.
Holacratiestructuur	Zelfmanagement	– Een gedecentraliseerde structuur die zich richt op zelfmanagement en gedistribueerde besluitvorming. – Vervangt traditionele hiërarchieën door cirkels of teams met specifieke rollen en verantwoordelijkheden.	– Verbeterde empowerment en autonomie van medewerkers. – Snellere besluitvorming op teamniveau. – Flexibiliteit om zich aan te passen aan veranderende behoeften.	– Vereist een culturele verschuiving en een sterke toewijding aan de principes van zelfmanagement. – Potentieel voor dubbelzinnigheid in rollen en verantwoordelijkheden. – Mogelijk niet geschikt voor alle soorten organisaties of sectoren.
Teamgebaseerde structuur	Collaborative	– Benadrukt de vorming van zelfsturende teams die verantwoordelijk zijn voor specifieke taken of projecten. – Teamleden nemen gezamenlijk beslissingen en beheren hun werk.	– Verbeterde samenwerking en teamwerk. – Empowerment van teamleden. – Snellere besluitvorming op teamniveau.	– Vereist bekwaam teamleiderschap en facilitering. – Potentieel voor conflicten of uitdagingen in de teamdynamiek. – Mogelijk niet geschikt voor alle organisatorische functies of bedrijfstakken.
Circulaire structuur	Circulariteit	– Georganiseerd rond het concept van circulaire, zelfsturende teams, ook wel ‘cirkels’ genoemd. – Kringen hebben rollen en verantwoordelijkheden gedefinieerd en nemen gezamenlijk beslissingen. – Elke kring kan links naar andere kringen bevatten.	– Empowerment van kringleden. – Flexibiliteit en aanpassingsvermogen op kringniveau. – Verbeterde communicatie en samenwerking via cirkellinks.	– Vereist een verandering in de organisatiecultuur en mentaliteit. – Potentiële uitdagingen bij het beheren van relaties tussen kringen. – Is mogelijk niet geschikt voor alle organisatorische contexten.

Inzicht in een mechanistische organisatiestructuur

De mechanistische organisatiestructuur beschrijft elk bedrijf met afdelingen tussen afdelingen, gecentraliseerde autoriteit en gespecialiseerde maar onafhankelijke rollen.

Deze bedrijven hebben vergelijkbare kenmerken met een traditionele bureaucratie waar een duidelijke en duidelijke commandostructuur verantwoordelijk voor is bedrijfsdeskundigen operationeel beheer.

Het idee achter een mechanistische structuur is afkomstig van Max Weber, een Duitse socioloog en politiek econoom die eind 1800 en begin 1900 actief was toen de industriële revolutie begon door te zetten.

Weber bestudeerde, net als veel van zijn tegenhangers, werkplekken om oplossingen te bedenken die ze efficiënter en productiever zouden maken.

Op basis van observaties van talloze organisaties, bepaalde Weber de elementen die ze gemeen hadden om een basisidee van de ideale structuur te vormen. Het zou echter pas in 1961 duren voordat het concept formeel werd beschreven.

In hun boek Het management van innovatie, definieerden de Britse theoretici Tom Burns en George Macpherson Stalker een mechanistische organisatie als een organisatie met in belangrijke mate drie dimensies: formalisatie, centralisatie en complexiteit.

De drie dimensies van Burns en Stalker

Laten we even de tijd nemen om de drie dimensies van mechanistische structuur in meer detail uit te leggen:

formalisering

Procedures, processen en werkwijzen worden tot op de letter gevolgd en de communicatie verloopt via formele kanalen.

Functieomschrijvingen bakenen rollen en verantwoordelijkheden duidelijk af en laaggeplaatste werknemers hebben weinig tot geen contact met degenen boven hen.

Centralisatie

De macht is geconcentreerd bij het senior management.

Richtlijnen vloeien via een duidelijke commandostructuur naar lagere managers en ondergeschikten.

Ingewikkeldheid

Mechanistische organisaties hebben meestal meer managementniveaus met talloze managers op middenniveau.

Complexiteit wordt ook toegevoegd vanuit de taakspecialisatie van leden.

Voordelen van de mechanische structuur

Stabiliteit

De formaliteit van een mechanistische organisatie betekent dat operaties in de loop van de tijd min of meer hetzelfde blijven.

Zowel organisaties als werknemers kunnen profiteren van processen die bekende hoeveelheden zijn en consistente resultaten opleveren.

Lage taakdifferentiatie

Aangezien elke rol, taak en procedure binnen het bedrijf duidelijk is gedefinieerd, begrijpen werknemers wat er van hen wordt verwacht door hun superieuren.

Efficiënt

Bedrijven zoals McDonald's gebruiken aspecten van de mechanische structuur om de efficiëntie te maximaliseren en de kosten te minimaliseren.

De sterk geformaliseerde banen, duidelijke communicatielijnen en gedetailleerde functiebeschrijvingen van het fastfoodbedrijf stellen het in staat om een uniform product te produceren in zijn duizenden restaurants.

Nadelen van de mechanistische structuur

Stijfheid

Mechanistische organisaties hebben de neiging rigide en inflexibel te zijn, wat ze ongeschikt maakt voor dynamische industrieën waar flexibiliteit en aanpassingsvermogen cruciaal zijn.

Werkdruk

De centralisatie van een mechanistische structuur betekent dat sommige senior managers betrokken zullen raken bij de details van de dagelijkse gang van zaken.

Hierdoor kunnen ze overbelast raken met onnodig werk.

Gebrek aan creativiteit

Hoewel de geformaliseerde structuur zorgt voor consistentie en bewezen resultaten, gaat dit vaak ten koste van de motivatie van werknemers.

Wanneer werknemers niet in staat zijn om problemen creatief op te lossen en elke dag dezelfde procedures moeten volgen, kunnen ze worden losgekoppeld van het werk.

Key afhaalrestaurants

Organisaties met een mechanistische structuur worden het best gekenmerkt door rigide afdelingsindeling, talrijke managementlagen (met name het middenkader) en een relatief hoge mate van taakspecialisatie.
De Britse theoretici Tom Burns en George Macpherson Stalker definieerden een mechanistische organisatie als een organisatie met een aanzienlijke mate van drie dimensies: formalisatie, centralisatie en complexiteit.
Mechanistische organisatiestructuren hebben de neiging om stabiele organisaties op te leveren waarin elke medewerker weet wat er van hem wordt verwacht. Door hun rigiditeit zijn ze echter niet geschikt voor dynamische bedrijfstakken, en senior managers kunnen onnodig worden afgeleid door taken die beter aan anderen kunnen worden gedelegeerd.

Belangrijkste kenmerken

Mechanistische structuurkenmerken: Organisaties met een mechanistische structuur worden gekenmerkt door rigide afdelingsvorming, meerdere managementlagen (vooral het middenkader) en een hoge mate van taakspecialisatie.
Duidelijke commandostructuur: Net als bij een traditionele bureaucratie hebben mechanistische structuren een aparte commandostructuur die verantwoordelijk is voor het beheer bedrijfsdeskundigen operaties.
Oorsprong en concept: Het concept van een mechanistische structuur is afkomstig van Max Weber, een Duitse socioloog en politiek econoom, tijdens de industriële revolutie. De Britse theoretici Tom Burns en George Macpherson Stalker formaliseerden het concept in 1961 en definieerden het op basis van formalisering, centralisatie en complexiteit.
formalisering: Procedures en communicatie houden zich strikt aan gevestigde praktijken en formele kanalen. Taken en verantwoordelijkheden zijn duidelijk gedefinieerd, en werknemers op een lager niveau hebben beperkte interactie met hoger geplaatsten.
Centralisatie: De macht is geconcentreerd op het hoogste managementniveau. Richtlijnen vloeien via een duidelijke commandostructuur naar lagere managers en ondergeschikten.
Ingewikkeldheid: Mechanistische organisaties hebben vaak meerdere managementlagen, waaronder talloze managers op middenniveau. Complexiteit wordt verder geïntroduceerd door gespecialiseerde taken.
voordelen:
- Stabiliteit: Formaliteit leidt in de loop van de tijd tot consistente operaties.
- Lage taakdifferentiatie: Duidelijk gedefinieerde rollen en taken vergroten het begrip van de werknemer.
- Efficiënt: Geformaliseerde processen, communicatie en taakomschrijvingen leiden tot een uniforme en efficiënte bedrijfsvoering.
Nadelen:
- Stijfheid: Mechanistische structuren zijn inflexibel en ongeschikt voor dynamische industrieën die aanpassingsvermogen vereisen.
- Werkdruk: Gecentraliseerde structuur kan senior managers belasten met operationele details.
- Gebrek aan creativiteit: Formaliteit en standaardprocedures kunnen leiden tot terugtrekking en verminderde creativiteit van werknemers.
Tom Burns en George Macpherson Stalkers Dimensions: Mechanistische structuren worden gedefinieerd door drie dimensies - formalisatie, centralisatie en complexiteit - zoals geschetst door de Britse theoretici Tom Burns en George Macpherson Stalker.
Stabiliteit en verwachtingen: Mechanistische structuren bieden werknemers stabiliteit en duidelijkheid over hun rollen en verantwoordelijkheden.
Stijfheid en geschikt voor de industrie: De rigide aard van mechanische structuren maakt ze ongeschikt voor industrieën die flexibiliteit en aanpassingsvermogen vereisen.
Betrokkenheid van senior management: Centralisatie kan ertoe leiden dat senior managers betrokken raken bij operationele details, wat hun efficiëntie aantast.
Creativiteit en werknemersbetrokkenheid: De focus op uniformiteit kan de creativiteit en betrokkenheid van medewerkers belemmeren.