De kapitaalstructuur laat zien hoe een organisatie haar activiteiten heeft gefinancierd. Volgens de balans structuur, gewoonlijk kunnen activa van een organisatie worden opgebouwd door middel van eigen vermogen of passiva. Het eigen vermogen omvat doorgaans schenkingen van aandeelhouders en winstreserves. Waar in plaats daarvan verplichtingen kunnen bestaan uit kortlopende (kortlopende schulden) of langlopende (langlopende verplichtingen).
Aspect
Uitleg
Kapitaalstructuur
Kapitaalstructuur naar de samenstelling van een bedrijf hoofdstad, Inclusief de mix van schulden en billijkheid gebruikt om haar activiteiten en groei te financieren. Het is een cruciaal aspect van financieel management en heeft invloed op de financiële gezondheid en het risicoprofiel van een bedrijf.
Schuldfinanciering
Schuld in de kapitaalstructuur vertegenwoordigt het geld dat door het bedrijf is geleend, doorgaans via leningen of obligaties. Het gebruik van schulden kan belastingvoordelen opleveren, maar creëert ook financiële verplichtingen, inclusief rentebetalingen en aflossing van de hoofdsom.
Kapitaalfinanciering
Billijkheid omvat fondsen die zijn opgehaald door de verkoop van bedrijfsaandelen, waardoor investeerders gedeeltelijk eigenaar worden. Bij aandelenfinanciering gaat het niet om schuldverplichtingen, maar het verwatert het eigendom en kan leiden tot het delen van bedrijfswinsten met aandeelhouders.
Financiële hefboomwerking
Het gebruik van schulden in de kapitaalstructuur staat bekend als financiële hefboomwerking. Het kan het rendement vergroten wanneer het rendement op activa groter is dan de kosten van schulden, maar het verhoogt ook het financiële risico vanwege de vaste rentebetalingen.
Optimale structuur
Bedrijven streven ernaar een optimale kapitaalstructuur die de voordelen van schulden (belastingvoordelen, hefboomwerking) in evenwicht brengt met de risico’s (financiële problemen, rentekosten). De optimale mix varieert per sector, omvang en bedrijfsrisico.
Liquiditeit en flexibiliteit
Door een flexibele kapitaalstructuur te behouden, kan een bedrijf zich aanpassen aan veranderende economische omstandigheden en kansen. Overmatige schulden kunnen de financiële flexibiliteit beperken, terwijl te veel eigen vermogen kan leiden tot onderbenutting van kapitaal.
Credit Rating
De kapitaalstructuur van een bedrijf heeft invloed op de onderneming credit rating. Hoge schuldenniveaus in verhouding tot het eigen vermogen kunnen leiden tot lagere kredietratings, wat gevolgen heeft voor de financieringskosten en de toegang tot de kapitaalmarkten. Het behouden van een sterke kredietwaardigheid is voor veel bedrijven van cruciaal belang.
Kosten van kapitaal
De mix van schulden en eigen vermogen beïnvloedt die van een bedrijf kosten van kapitaal. Schulden hebben doorgaans lagere kosten dan aandelen, maar het verhogen van de schulden voorbij een bepaald punt kan de totale kapitaalkosten verhogen als gevolg van de hogere rentetarieven die door beleggers worden geëist.
Aandeelhoudersbelangen
De beslissingen over de kapitaalstructuur hebben rechtstreekse gevolgen voor de aandeelhouders. Een hoge hefboomwerking kan leiden tot een hoger rendement op eigen vermogen wanneer de winsten hoger zijn dan de kosten van schulden, maar brengt ook financiële risico's met zich mee. Het aanbieden van aandelen kan het bestaande aandeelhoudersbezit verwateren.
Regelgevende omgeving
De keuzes voor de kapitaalstructuur kunnen worden beïnvloed door wettelijke beperkingen en sectorspecifieke regelgeving. Banken en financiële instellingen hebben bijvoorbeeld vaak strenge kapitaalvereisten opgelegd door toezichthoudende instanties.
RISICO BEHEER
Effectief kapitaalstructuurbeheer is essentieel voor risicobeheer. Bedrijven moeten de behoefte aan groei in evenwicht brengen met het vermogen om financiële schokken en economische neergang op te vangen. Een passende kapitaalstructuur kan het risico op financiële problemen beperken.
Financiële overzichten helpen bedrijven bij het beoordelen van verschillende aspecten van het bedrijf, van winstgevendheid (inkomen verklaring) tot hoe activa worden ingekocht (balans), En geld instroom en uitstroom (geld stroomoverzicht). Jaarrekeningen zijn ook fiscaal verplicht voor bedrijven. Ze worden ook gebruikt door managers om de prestaties van het bedrijf te beoordelen.
Vanuit financieel oogpunt zijn er drie hoofddocumenten die kunnen worden gebruikt om een organisatie te vertegenwoordigen:
Balans: het laat zien hoe activa door een bedrijf zijn verworven.
Winst-en verliesrekening: het toont de winst- en verliesrekening van een bedrijf (ook wel bedrijfsresultaten of winst- en verliesrekening genoemd).
En Kasstroomoverzicht: het laat zien geld instroom en uitstroom van een onderneming.
In het belang van deze gids zullen we ons voornamelijk concentreren op de balans, omdat dit het document is dat laat zien hoe het bedrijf deze heeft verworven en het splitst de verplichtingen en het eigen vermogen op.
Begrijpen hoe activa worden opgebouwd vanuit financieel oogpunt
Doel van de balans is om te rapporteren hoe de middelen om de activiteiten van het bedrijf uit te voeren zijn verkregen. De balans helpt om het financiële risico van een bedrijf te beoordelen en de eenvoudigste manier om het te beschrijven wordt gegeven door de boekhoudkundige vergelijking (activa = passiva + eigen vermogen).
Een klassieker balans bestaat uit drie hoofdrekeningen:
Middelen.
Aansprakelijkheid.
Eigen vermogen.
Enerzijds heb je de activa of alle zaken die boekhoudkundig als zodanig zijn aangemerkt. Aan de andere kant zullen die activa worden verworven via passiva (schuld of andere financieringsvormen) of via eigen vermogen (voornamelijk kapitaalschenkingen).
Voor een meer diepgaande uitleg over hoe balansen werken:
Optimalisatie van de kapitaalstructuur
In de financiële theorie zijn er verschillende tools om de kapitaalstructuur van een bedrijf te optimaliseren. Een van die tools wordt WACC genoemd en stelt ons in staat om de "optimale" samenstelling van schulden en eigen vermogen voor een bedrijf te berekenen, rekening houdend met de markt waarde van hetzelfde.
De gewogen gemiddelde kapitaalkosten kunnen ook worden gedefinieerd als de kapitaalkosten. Dat is een percentage – na aftrek van het gewicht van het eigen vermogen en de schulden die het bedrijf aanhoudt – dat inschat hoeveel het voor dat bedrijf kost om kapitaal te krijgen in de vorm van eigen vermogen, schuld of beide.
Grote instellingen, bedrijven en openbare bedrijven hebben in de jaren negentig hefboomwerking gebruikt als een vorm van optimalisatie van de kapitaalstructuur, door misschien meer schulden aan te gaan. Met schulden komen inderdaad lagere belastingtarieven, en dit zou op zijn beurt de marktwaardering van het bedrijf moeten verbeteren, aangezien schulden kunnen worden ingepompt zonder dat hiervoor kapitaal nodig is. Dit heeft aan de basis gestaan van de financiële innovatie in de jaren negentig, toen private equity-bedrijven openbare bedrijven overnamen met leveraged buy-outs.
Hoewel dit in theorie zou kunnen werken, is schuld in werkelijkheid altijd riskant, en het kan een knijpeffect op het bedrijf veroorzaken, aangezien een paar slechte kwartalen liquiditeitsproblemen kunnen veroorzaken. Daarom, terwijl optimalisatie van de kapitaalstructuur in theorie heel logisch is. Ook dat is in de praktijk lastig en risicovol.
Als kleine organisatie kan het dus logischer zijn om liever geld buffers om slechte kwartalen te plannen, in plaats van schulden aan te gaan, wat in een bepaalde periode goedkoper zou kunnen zijn, maar toch stilzwijgend de algehele financiële risico's van het bedrijf zou kunnen verhogen.
Casestudies
Opstartfinanciering:
Voorbeeld: Een tech startup, XYZ Tech, is opgericht door een groep ondernemers. In eerste instantie investeren zij hun persoonlijke spaargeld (eigen vermogen) in het bedrijf. Naarmate het bedrijf groeit, zoeken ze naar durfkapitaalfinanciering (eigen vermogen) om de productontwikkeling en marktuitbreiding te versnellen. Door te vertrouwen op aandelenfinanciering vermijdt XYZ Tech het aangaan van schulden in de vroege stadia geld doorstroming is onzeker.
Onroerend goed investeringen:
Voorbeeld: Een vastgoedinvesteerder, Jane, wil een huurwoning kopen ter waarde van $ 500,000. Ze besluit een combinatie van eigen vermogen en schulden te gebruiken. Jane investeert $100,000 van haar spaargeld (eigen vermogen) als aanbetaling en sluit een hypotheeklening (schuld) af voor de resterende $400,000. Ze verwacht huur inkomen (eigen vermogen) om de hypotheekbetalingen te dekken en tegelijkertijd eigen vermogen op te bouwen door waardestijging van onroerend goed.
Beursgenoteerde bedrijven:
Voorbeeld: XYZ Corporation, een beursgenoteerd bedrijf, is van plan zijn activiteiten wereldwijd uit te breiden. Om kapitaal aan te trekken geeft XYZ bedrijfsobligaties (schulden) met een gezicht uit waarde van $1 miljard. Daarnaast biedt het bedrijf nieuwe aandelen (eigen vermogen) aan beleggers aan via een secundaire aandelenuitgifte. De opbrengsten van de uitgifte van obligaties en aandelen worden gebruikt om de expansie te financieren.
Private equity-buy-outs:
Voorbeeld: Een private-equityfirma, ABC Partners, identificeert een gerenommeerd retailbedrijf, RetailCo, als een potentieel doelwit voor een leveraged buy-out (LBO). ABC Partners neemt RetailCo over door een aanzienlijk deel van de koopprijs met schulden te financieren. Ze streven ernaar de activiteiten van RetailCo te verbeteren, de winstgevendheid (eigen vermogen) te vergroten en het bedrijf uiteindelijk tegen een hogere waardering te verkopen om de schulden af te dekken.
Kapitaalstructuur in technologiebedrijven:
Voorbeeld: Techgigant MegaTech Inc. geeft de voorkeur aan aandelenfinanciering voor zijn innovatieve projecten. In plaats van schulden aan te gaan, geeft MegaTech aandelenopties (aandelen) uit aan zijn werknemers, waardoor hun belangen in lijn worden gebracht met het succes van het bedrijf op de lange termijn. Dankzij deze aanpak kan MegaTech zwaar investeren in onderzoek en ontwikkeling zonder rentekosten te maken.
Detailhandel:
Voorbeeld: Een winkelketen, SuperMart, is van plan 50 nieuwe winkels te openen in het hele land. Om deze uitbreiding te financieren, krijgt SuperMart een lening (schuld) van een bank ter dekking van de bouw- en bouwprojecten inventaris kosten. Ze gebruiken ook ingehouden winsten (eigen vermogen) gegenereerd uit eerdere winsten om bij te dragen aan de financiering van het project.
Kapitaalstructuur tijdens economische neergang:
Voorbeeld: Bedrijf ABC, dat tijdens een recessie met economische onzekerheden wordt geconfronteerd, besluit prioriteit te geven aan het terugdringen van zijn schuldenniveaus. Ze besteden een deel van hun winst (eigen vermogen) aan het afbetalen van uitstaande leningen. Terwijl dit tijdelijk de aandeelhoudersdividenden verlaagt, verbetert het de financiële stabiliteit van het bedrijf door de rentelasten te verlagen.
Detailhandel versus technologie in kapitaalstructuur:
Voorbeeld: Als we Amazon (technologie) vergelijken met een traditionele retailer, RetailMart, zien we dat Amazon meer afhankelijk is van aandelenfinanciering om zijn expansie te financieren en innovatie initiatieven. Daarentegen heeft RetailMart, dat al tientallen jaren actief is, een groter deel van de schulden in zijn kapitaalstructuur dankzij zijn stabiele geld stromen en kredietwaardigheid.
Risicobeoordeling in kapitaalstructuur:
Voorbeeld: Bedrijf XYZ beoordeelt zijn financiële risico door zijn kapitaalstructuur te analyseren. Zij erkennen dat hun hoge verhouding tussen schulden en eigen vermogen het risico op financiële problemen vergroot als hun inkomsten onverwacht dalen. Om dit risico te beperken onderzoeken ze mogelijkheden om schulden te herfinancieren of extra aandelen uit te geven.
Schuldenconvenanten:
Voorbeeld: Corporation ABC geeft obligaties uit om kapitaal aan te trekken. Deze obligaties worden geleverd met schuldconvenanten, inclusief financiële ratio's en limieten voor extra leningen. Als ABC deze convenanten schendt door de gespecificeerde schuldendrempels te overschrijden, hebben de obligatiehouders het recht om onmiddellijke terugbetaling te eisen, waardoor financiële druk ontstaat.
Kapitaalstructuur bij fusies en overnames:
Voorbeeld: Bedrijf XYZ is van plan Competitor Corp. over te nemen. Als onderdeel van de overname beoordelen ze de kapitaalstructuren van beide bedrijven. XYZ besluit de bestaande schulden van Competitor Corp. te herfinancieren met een lening met een lagere rente (schuldherstructurering) en geeft ook nieuwe aandelen (eigen vermogen) uit om de overname te financieren.
Branchespecifieke overwegingen:
Voorbeeld: Nutsbedrijf A is actief in de energiesector, gekenmerkt door stabiel geld stroomt. Om infrastructuurprojecten te financieren geven zij langlopende obligaties (schulden) uit tegen gunstige rentetarieven. Tech Startup B daarentegen vertrouwt op aandelenfinanciering om onderzoek en ontwikkeling voor zijn baanbrekende technologieproducten te financieren.
Key afhaalrestaurants
De kapitaalstructuur geeft aan hoe een bedrijf hefboomwerking of eigen vermogen gebruikt om zijn activa op te bouwen en zijn activiteiten te financieren.
Kapitaalstructurering wordt door grotere organisaties gebruikt om de mix tussen vreemd vermogen en eigen vermogen te optimaliseren, aangezien schulden in sommige gevallen goedkoper kunnen zijn en een bedrijf zijn groei zonder zijn eigen vermogen te verwateren en daar een soort fiscaal voordeel uit te halen.
Tegelijkertijd kunnen schulden en te veel hefboomwerking een aanzienlijk kortetermijnrisico voor de organisatie met zich meebrengen. Een paar slechte kwartalen kunnen liquiditeitsproblemen veroorzaken die ook in een faillissement kunnen eindigen.
Dat is de reden waarom het voor kleine organisaties belangrijk is om het bedrag van de uitgevoerde schulden te minimaliseren en in staat te stellen: geld buffers.
Belangrijkste kenmerken
Kapitaalstructuur: Het geeft weer hoe een organisatie haar activiteiten financiert, met behulp van een combinatie van eigen vermogen en verplichtingen (kortlopende en langlopende schulden).
Jaarrekening: Essentiële documenten die worden gebruikt om verschillende aspecten van een bedrijf te beoordelen, waaronder winstgevendheid (inkomen verklaring), asset sourcing (balans), En geld stromen (geld stroomoverzicht).
Balans: Laat zien hoe activa worden verworven door een bedrijf, bestaande uit drie hoofdrekeningen: activa, passiva en eigen vermogen.
Activa: vertegenwoordigen alle dingen die vanuit boekhoudkundig oogpunt waardevol worden geacht.
Aansprakelijkheid: Omvat schulden en andere financieringsvormen die worden gebruikt om activa te verwerven.
Billijkheid: Omvat kapitaaldotaties en winstreserves die worden gebruikt om activa te verwerven.
Optimalisatie van de kapitaalstructuur: Financiële theorie gebruikt tools zoals WACC om de "optimale" mix van schuld en eigen vermogen te vinden voor een markt die een bedrijf overweegt waarde.
WACC (gewogen gemiddelde kapitaalkosten): Het beoordeelt de kapitaalkosten door rekening te houden met het gewicht van eigen en vreemd vermogen.
Kapitaalstructuur optimalisatie: Grotere organisaties kunnen hefboomwerking gebruiken om hun kapitaalstructuur te optimaliseren, meer schulden aan te gaan voor belastingvoordelen en een betere marktwaardering.
Risico's van schulden: Hoewel schuld goedkoper kan zijn, is het ook riskant en kan het liquiditeitsproblemen voor een bedrijf veroorzaken, waardoor optimalisatie van de kapitaalstructuur in de praktijk uitdagend en riskant wordt.
De cirkel van competentie beschrijft iemands natuurlijke competentie op een gebied dat past bij zijn vaardigheden en capaciteiten. Buiten deze denkbeeldige cirkel bevinden zich vaardigheden en capaciteiten waar een persoon van nature minder bekwaam in is. Het concept werd gepopulariseerd door Warren Buffett, die betoogde dat beleggers alleen moeten investeren in bedrijven die ze kennen en begrijpen. De competentiecirkel is echter van toepassing op elk onderwerp en zelfs op elk individu.
Economische of marktgrachten vertegenwoordigen de lange termijn bedrijfsdeskundigen weerbaarheid. Of hoe lang bedrijfsdeskundigen kan zijn concurrentievoordeel behouden in de markt door de jaren heen. Warren Buffet, die de term 'gracht' populair maakte, noemde het een 'share of mind', in tegenstelling tot marktaandeel, als zodanig is het het kenmerk dat alle waardevolle merken hebben.
De Buffet Indicator is een maat voor het totaal waarde van alle beursgenoteerde aandelen in een land gedeeld door het BBP van dat land. Het is een maatstaf en ratio om te beoordelen of een markt ondergewaardeerd of overgewaardeerd is. Het is een van de favoriete maatregelen van Warren Buffet als waarschuwing dat: financieel markten kunnen overgewaardeerd en riskanter zijn.
Durfkapitaal is een vorm van beleggen die gericht is op weddenschappen met een hoog risico, die waarschijnlijk zullen mislukken. Daarom zoeken durfkapitalisten naar hogere opbrengsten. Durfkapitaal is inderdaad gebaseerd op de machtswet, of de wet waarvoor een klein aantal weddenschappen veel zal opleveren voor de grotere aantallen lage rendementen of investeringen die naar nul gaan. Dat is het hele uitgangspunt van durfkapitaal.
Buitenlandse directe investeringen doen zich voor wanneer een persoon of bedrijf een belang van 10% of meer koopt in een bedrijf dat in een ander land actief is. Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) houdt dit percentage in dat de investeerder invloed kan uitoefenen op of kan deelnemen aan het bestuur van een onderneming. Wanneer de rente echter lager is dan 10%, definieert het IMF het eenvoudig als een effect dat deel uitmaakt van een aandelenportefeuille. Buitenlandse directe investeringen (FDI) omvatten daarom de aankoop van een belang in een bedrijf door een entiteit die in een ander land is gevestigd.
Micro-investeren is het proces van het regelmatig investeren van kleine hoeveelheden geld. Het proces van micro-investeringen omvat kleine en soms onregelmatige investeringen waarbij het individu terugkerende betalingen kan doen of een forfaitair bedrag kan investeren als geld Wordt beschikbaar.
Meme-aandelen zijn effecten die online viraal gaan en de aandacht trekken van de jongere generatie particuliere beleggers. Meme-beleggen is daarom een bottom-up, gemeenschapsgestuurde benadering van beleggen die zichzelf positioneert als het antoniem van beleggen in Wall Street. Ook wordt bij meme-beleggen vaak gekeken naar aantrekkelijke kansen met een lagere liquiditeit die misschien gemakkelijker in te halen zijn, waardoor brede speculatie mogelijk wordt, aangezien 'meme-investeerders' vaak op zoek zijn naar onevenredig kortetermijnrendementen.
Beleggen in de detailhandel is de handeling van niet-professionele beleggers die effecten kopen en verkopen voor hun eigen doeleinden. Beleggen in de detailhandel is populair geworden met de opkomst van digitale platforms zonder commissie, waardoor iedereen met een kleine portefeuille kan handelen.
Geaccrediteerde beleggers zijn individuen of entiteiten die geavanceerd genoeg worden geacht om effecten te kopen die niet zijn gebonden aan de wetten die normale beleggers beschermen. Deze kunnen risicokapitaal, angel-investeringen, private-equityfondsen, hedgefondsen, vastgoedbeleggingsfondsen en gespecialiseerde beleggingsfondsen omvatten, zoals die met betrekking tot cryptocurrency. Geaccrediteerde beleggers zijn daarom personen of entiteiten die mogen beleggen in effecten die complex, ondoorzichtig, losjes gereguleerd of anderszins niet geregistreerd zijn bij een financiële autoriteit.
Opstartwaardering beschrijft een reeks methoden die worden gebruikt om: waarde bedrijven met weinig of geen inkomsten. Daarom is startup-waardering het proces om te bepalen wat een startup waard is. Deze waarde verduidelijkt het vermogen van het bedrijf om aan de verwachtingen van klanten en investeerders te voldoen, gestelde mijlpalen te bereiken en het nieuwe kapitaal te gebruiken om te groeien.
Winst is het totaal inkomen die een bedrijf genereert uit haar activiteiten. Dit omvat geld uit verkopen, investeringen en andere inkomen bronnen. In tegenstelling tot, geld flow is het geld dat een bedrijf in- en uitstroomt. Dit onderscheid is van cruciaal belang om te begrijpen, aangezien een winstgevend bedrijf er misschien een tekort aan heeft geld en hebben liquiditeitscrises.
Dubbel boekhouden is de basis van de moderne financiële boekhouding. Het is gebaseerd op de boekhoudkundige vergelijking, waarbij activa gelijk zijn aan verplichtingen plus eigen vermogen. Dat is de fundamentele eenheid om financiële overzichten op te bouwen (balans, resultatenrekening, en geld stroomoverzicht). Het basisconcept van dubbele invoer is dat een enkele transactie, die moet worden geregistreerd, twee rekeningen raakt.
Doel van de balans is om te rapporteren hoe de middelen om de activiteiten van het bedrijf uit te voeren zijn verkregen. De balans helpt om het financiële risico van een bedrijf te beoordelen en de eenvoudigste manier om het te beschrijven wordt gegeven door de boekhoudkundige vergelijking (activa = passiva + eigen vermogen).
De resultatenrekening, samen met de balans en geld stroomoverzicht is een van de belangrijkste financiële overzichten om te begrijpen hoe bedrijven presteren op fundamenteel niveau. De resultatenrekening toont de opbrengsten en kosten voor een periode en of het bedrijf met winst of verlies draait (ook wel winst- en verliesrekening genoemd).
De geld stroomoverzicht is het derde belangrijkste financiële overzicht, samen met de resultatenrekening en de balans. Het helpt om de liquiditeit van een organisatie te beoordelen door de geld saldi afkomstig van operaties, investeringen en financiering. De geld stroomoverzicht kan worden opgesteld met twee afzonderlijke methoden: direct of indirect.
De kapitaalstructuur laat zien hoe een organisatie haar activiteiten heeft gefinancierd. Volgens de balans structuur, gewoonlijk kunnen activa van een organisatie worden opgebouwd door middel van eigen vermogen of passiva. Eigen vermogen bestaat meestal uit kapitaal van aandeelhouders en winstreserves. Waar in plaats daarvan verplichtingen kunnen bestaan uit kortlopende (kortlopende schulden) of langlopende (langlopende verplichtingen).
Kapitaaluitgaven of kapitaaluitgaven vertegenwoordigen het geld dat wordt uitgegeven aan dingen die kunnen worden geclassificeerd als vaste activa, met een langere termijn waarde. Als zodanig zullen ze worden opgenomen onder de vaste activa, op de balans, en ze zullen in de loop van de jaren worden afgeschreven. de verminderde waarde op de balans wordt ten laste van de winst en verlies gebracht.
Financiële overzichten helpen bedrijven om verschillende aspecten van het bedrijf te beoordelen, van winstgevendheid (resultatenrekening) tot hoe activa worden verkregen (balans), En geld instroom en uitstroom (geld stroomoverzicht). Jaarrekeningen zijn ook fiscaal verplicht voor bedrijven. Ze worden ook gebruikt door managers om de prestaties van het bedrijf te beoordelen.
Financiële modellering omvat de analyse van boekhoudkundige, financiële en zakelijke gegevens om toekomstige financiële prestaties te voorspellen. Financiële modellering wordt vaak gebruikt bij waardering, die bestaat uit het schatten van de waarde in dollars van een bedrijf op basis van verschillende parameters. Enkele van de meest voorkomende financiële modellen omvatten verdisconteerde geld stromen, de fusies en overnames model, en de CCA model.
Bij bedrijfswaarderingen is een formeel analyse van de belangrijkste operationele aspecten van een bedrijf. Een bedrijfswaardering is een analyse gebruikt om de economische waarde van een bedrijf of bedrijfsonderdeel. Het is belangrijk op te merken dat waarderingen deels wetenschap en deels kunst zijn. Analisten gebruiken professionele oordeelsvorming om de financiële prestaties van een bedrijf te beoordelen met betrekking tot lokale, nationale of mondiale economische omstandigheden. Ze zullen ook rekening houden met het totaal waarde van activa en passiva, naast gepatenteerde of propriëtaire technologie.
De gewogen gemiddelde kapitaalkosten kunnen ook worden gedefinieerd als de kapitaalkosten. Dat is een percentage – na aftrek van het gewicht van het eigen vermogen en de schulden die het bedrijf aanhoudt – dat inschat hoeveel het voor dat bedrijf kost om kapitaal te krijgen in de vorm van eigen vermogen, schuld of beide.
Een financiële optie is een contract, gedefinieerd als een derivatentrekking waarde op een reeks onderliggende variabelen (misschien de volatiliteit van het aandeel dat aan de optie ten grondslag ligt). Het bestaat uit twee partijen (optieschrijver en optiekoper). Dit contract biedt het recht van de optiehouder om de onderliggende waarde tegen een overeengekomen prijs te kopen.
Gennaro is de maker van FourWeekMBA, die alleen al in 2022 ongeveer vier miljoen zakenmensen bereikte, bestaande uit C-level executives, investeerders, analisten, productmanagers en aspirant-digitale ondernemers | Hij is ook Director of Sales voor een hightech scale-up in de AI-industrie | In 2012 behaalde Gennaro een International MBA met de nadruk op Corporate Finance en Business Strategy.
Ontdek meer van FourWeekMBA
Abonneer u nu om te blijven lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.
