Kapitaalbudgettering is het proces dat door een bedrijf wordt gebruikt om te bepalen of een langetermijninvestering de moeite waard is. In tegenstelling tot vergelijkbare methoden die gericht zijn op winst, richt kapitaalbegroting zich op geld stroom. Kapitaalbudgettering wordt gebruikt om te bepalen welke aankopen van vaste activa moeten worden geaccepteerd en welke moeten worden geweigerd. Het proces zelf biedt een kwantitatieve evaluatie van elk actief, waardoor het bedrijf een rationele en geïnformeerde beslissing kan nemen.
Inhoudsopgave
Kapitaalbudgettering begrijpen
Wanneer een bedrijf het kapitaalbegrotingsproces doorloopt, wordt het opgesteld om de verwachte in- en uitstroom van geld voor een mogelijke investering of project.
Dit zal hen helpen bepalen of het financieel gezien een verstandige onderneming is voor het bedrijf.
In een ideale wereld zou een bedrijf kunnen deelnemen aan elk project of investering waarvan zij verwachten dat het de winst en de waardering van openbare aandelen zou verbeteren.
Dit is echter geen realistische optie voor de meeste bedrijven, die beperkte middelen hebben om aan nieuwe projecten toe te wijzen.
In plaats daarvan moeten ze zorgvuldig plannen en vooraf bepalen welke zakelijke ondernemingen de investering waarschijnlijk waard zijn.
In theorie zou de beslissing de voorkeur moeten geven aan een actief dat het beste rendement oplevert voor zowel het bedrijf als zijn aandeelhouders.
Om deze reden wordt kapitaalbegroting soms investeringsbeoordeling genoemd.
Kapitaalbudgettering is nuttig voor bijna elk activum, inclusief nieuwe of vervangende machines, fabrieken, producten of in onderzoek en ontwikkeling. Het kan ook worden gebruikt om waarde activa tijdens fusies of overnames.
Kapitaalbegrotingsmethoden
Wanneer een bedrijf het kapitaalbegrotingsproces doorloopt, wordt het opgesteld om de verwachte in- en uitstroom van geld voor een mogelijke investering of project.
Dit zal hen helpen bepalen of het financieel gezien een verstandige onderneming is voor het bedrijf.
Enkele van de meer gebruikelijke methoden voor kapitaalbegroting zijn:
Verdisconteerde cashflow (DCF)
verdisconteerd geld flow is een van de meest gebruikte waarderingsmethoden voor kapitaalbudgettering.
Hier kijkt een bedrijf naar de huidige inkomsten om de verwachte toekomst van een bepaalde onderneming te schatten geld stroomt.
Dit helpt hen om de langetermijn waarde van een investering.
Er zijn een paar hoofdcomponenten van DCF:
Netto contante waarde (NCW) – het berekende verschil tussen geld instroom en geld momenteel uitstroom.
Kosten van kapitaal – het berekende minimumrendement dat nodig is om de voortgang van het kapitaalbudgetteringsproject te rechtvaardigen.
Waar de netto verandering in geld stroom wordt geschat in de loop van het project.
Cashflow wordt geanalyseerd met behulp van de verdisconteerde geld stroom analyse (DCF), die kijkt naar de geld nodig zijn om een project te financieren en te onderhouden, terwijl ook rekening wordt gehouden met toekomstige inkomsten.
NPV is een directe maatstaf voor winstgevendheid en kan worden gebruikt om elkaar uitsluitende projecten te vergelijken.
Terugbetalingsperiode
Met deze methode berekent de ondernemer hoe lang het duurt om de investering terug te verdienen.
De terugverdientijdmethode is met name handig als er zorgen bestaan over liquiditeit.
Dit is de eenvoudigste vorm van kapitaalbudgettering analyse. Door zijn eenvoud kan het echter ook het minst nauwkeurig zijn.
Managers gebruiken terugverdientijd analyse om snelle schattingen te maken voor kapitaalbegrotingsprojecten.
Zoals we het primaire gebruik van terugverdientijd zagen: analyse is om te bepalen hoe lang het duurt om het initiële investeringsbedrag terug te verdienen.
De hoeveelheid tijd die nodig is om te breken, zelfs nadat de investering is geplaatst, staat bekend als de terugverdientijd.
Internal rate of return (IRR)
Of het verwachte rendement van een bepaald project. IRR wordt gekenmerkt door een disconteringsvoet die de NPV tot nul reduceert.
Hogere disconteringsvoeten zijn opmerkelijk omdat ze duiden op een grotere onzekerheid in de toekomst geld stroomsnelheden.
Winstgevendheidsindex (PI)
De winstgevendheidsindex, ook bekend als de winst-investeringsratio, is de verhouding tussen uitbetaling en investering in een potentieel project.
De methode kan worden gebruikt om verschillende projecten te rangschikken op basis van hun gegenereerde per eenheid waarde.
Gelijkwaardige lijfrente
Dit zijn de jaarlijkse kosten van het bezitten en exploiteren van een actief gedurende de gehele levensduur.
Het kan worden berekend door de NPV van het project te delen door de jaarlijkse rente en het aantal jaren dat de lijfrente zal lopen.
Deze methode is handig bij het vergelijken van projecten met verschillende levensduur.
Doorvoeranalyse
Doorvoer analyse staat bekend als de meest complexe vorm van kapitaalbegroting analyse.
Dat gezegd hebbende, het is ook de meest nauwkeurige tool om managers te helpen bepalen of een project de moeite waard is om na te streven.
Deze methode geeft een uitgebreid overzicht van de potentiële winst die het bedrijf kan behalen als resultaat van het kapitaalbegrotingsproject.
Met andere woorden, managers moeten prioriteit geven aan projecten die de doorvoer of de stroom die door het systeem kan gaan, verhogen, waardoor de winstgevendheid toeneemt.
Wat zijn de belangrijkste doelen van kapitaalbudgettering?
Er zijn verschillende doelen en bijbehorende voordelen van kapitaalbudgettering:
Zij omvatten:
Projectrangschikking
Veel organisaties hebben keuze te over als het gaat om financieel lucratieve projecten. Met kapitaalbudgettering kan de organisatie een lijst met haalbare opties vergelijken en het hoogste project selecteren om in te investeren.
fondsenwerving
Kapitaalbudgettering stelt het bedrijf ook in staat om de juiste balans te vinden tussen de kosten van lenen en het rendement op de investering.
Elk project heeft een ander risiconiveau en moet worden afgestemd op de juiste methode voor het aantrekken van kapitaal.
Voor beursgenoteerde bedrijven zijn bedrijfsobligaties een lager risico, terwijl de uitgifte van preferente en gewone aandelen een hoger risico inhoudt.
Inkomsten- en uitgavenprognoses
Het proces van kapitaalbudgettering stimuleert de vorming van gedetailleerde inkomsten- en uitgavenprognoses.
Met andere woorden, wat zijn de financiële implicaties van bepaalde strategieën, gebeurtenissen of plannen als ze zouden worden uitgevoerd?
Kapitaalbudgettering dwingt het management ook om mogelijke problemen te overwegen voordat ze zich voordoen, en dienovereenkomstig te plannen.
Samenwerking
Een organisatie die kapitaalbegroting implementeert, wordt ook gedwongen om de operationele relaties tussen haar verschillende afdelingen te onderzoeken.
Het proces moedigt leiders aan om hun plannen aan collega's te communiceren en motiveert hen om budgettaire doelen te bereiken.
Meer in het algemeen vergroot kapitaalbudgettering de zichtbaarheid van de financiële prestaties van het bedrijf.
Hoe beheren bedrijven het kapitaalbegrotingsproces?
Hoe bedrijven het kapitaalbegrotingsproces beheren, hangt af van hun structuur en omvang.
In kleine tot middelgrote bedrijven worden beslissingen over kapitaalbudgetten genomen door de CEO, eigenaar en/of een klein team van leidinggevenden met analyse vaak verstrekt door accountants. In grotere bedrijven houden specifieke commissies toezicht op investeringsprojecten.
Dat gezegd hebbende, hier is een algemeen proces in vijf stappen.
Stap 1 – Identificeer en genereer projecten
De eerste stap is het identificeren van potentiële investeringsmogelijkheden die de organisatie helpen haar strategische doelen te bereiken. Hierbij hoort een grondige analyse van de huidige activa van de organisatie, de marktkansen en het concurrentielandschap.
De organisatie moet verschillende potentiële investeringen overwegen, zoals het uitbreiden van bestaande activiteiten, het verwerven van nieuwe bedrijven of het investeren in nieuwe technologie. In kleinere bedrijven waar meerdere voorstellen strijden om beperkte middelen, is het de moeite waard om een indieningsprocedure op te zetten die omvat geld schattingen van stroom, kosten en baten.
Stap 2 – Evalueer de projecten
De volgende stap is om elk voorstel te evalueren aan de hand van verschillende criteria die meestal betrekking hebben op potentiële winstgevendheid, bestedingsdrempels, drempelwaarde en aanvaardbaar risico.
Als onderdeel van dit proces wordt een financiële analyse kan worden uitgevoerd om te verifiëren dat de gegevens juist zijn en dat de persoon die het voorstel heeft opgesteld zijn due diligence heeft gedaan. Voorstellen kunnen indien nodig worden doorgelicht of beoordeeld door verschillende personeelsleden of afdelingen.
Afhankelijk van de methode van kapitaalbegroting kan het bedrijf ervoor kiezen om het potentieel in te schatten geld stroom, verwachte terugverdientijd, IRR en NPV. Er moet ook rekening worden gehouden met de potentiële impact van externe factoren zoals schommelingen in rentetarieven of marktomstandigheden.
Stap 3 – Selecteer een project
Na evaluatie van de lijst met potentiële projecten, is het tijd om de optie te selecteren die aan de criteria voldoet en consistent is met de strategische richting van het bedrijf.
Het bedrijf moet ook rekening houden met de beschikbaarheid van financiering en de potentiële impact van elke investering op de financiële positie van de organisatie.
Inderdaad, de timing en prioriteit van concurrerende projecten bepalen vaak welke zal worden goedgekeurd. Dit is met name relevant wanneer een project de bandbreedte voor uitvoering of zelfs de beschikbare middelen van het bedrijf overschrijdt.
Stap 4 – Implementeer het project
De volgende stap is de projectimplementatie en de ontwikkeling van een gedetailleerd plan met tijdlijnen, budgetten, sleutelpersoneel, toewijzing van middelen en een manier om te volgen geld stroomt.
Het is ook belangrijk om een systeem op te zetten voor het bewaken van de voortgang van elke investering om ervoor te zorgen dat deze op schema ligt en dat eventuele problemen snel worden aangepakt.
Stap 5 - Beoordeel de projectprestaties
De laatste stap in het kapitaalbegrotingsproces is het uitvoeren van een post-implementatiebeoordeling van elk project om de daadwerkelijke prestaties te beoordelen ten opzichte van de geschatte opbrengsten en risico's.
Dit kan bijvoorbeeld gaan om het vergelijken van de geld stromen en NPV van het project met de geschatte waarden in het oorspronkelijke voorstel.
Het bedrijf moet ook de factoren bepalen die hebben bijgedragen aan het succes of falen van elk project en deze informatie gebruiken om het kapitaalbegrotingsproces in de toekomst te verbeteren.
Key afhaalrestaurants
Kapitaalbudgettering omvat het schatten van de financiële levensvatbaarheid van een kapitaalinvestering met een focus op: geld stroom in plaats van winst.
Kapitaalbudgettering stelt een bedrijf in staat om te rangschikken en te investeren in het project met het hoogste potentiële investeringsrendement. De methode verduidelijkt ook het risiconiveau, dat vervolgens kan worden gekoppeld aan een geschikte financieringsmethode.
Voor bedrijven is kapitaalbudgettering essentieel voor het aangaan van een belangrijke investering of project.
Dit helpt hen nauwkeurig in te schatten hoe winstgevend een bepaald project op de lange termijn zal zijn en of het de middelen waard is.
Kapitaalbudgettering biedt bedrijven essentiële kennis en is een verplichte stap voor alle nieuwe zakelijke inspanningen.
Belangrijkste kenmerken
Kapitaalbudgettering begrijpen:
Kapitaalbudgettering is een proces dat door bedrijven wordt gebruikt om de financiële haalbaarheid van langetermijninvesteringen te beoordelen.
In tegenstelling tot op winst gerichte methoden, benadrukt kapitaalbegroting geld stroom analyse om weloverwogen investeringsbeslissingen te nemen.
Proces en beoordeling:
Bedrijven analyseren verwacht geld instroom en uitstroom gedurende de levensduur van een project om de financiële levensvatbaarheid ervan te bepalen.
Het doel is om te bepalen of de investering strategisch verstandig en financieel voordelig is voor de onderneming.
Toewijzing van middelen:
Beperkte middelen maken een zorgvuldige selectie van investeringen noodzakelijk.
Bedrijven evalueren verschillende ondernemingen om die te kiezen met het beste potentiële investeringsrendement (ROI) voor de organisatie en haar aandeelhouders.
Methoden voor kapitaalbegroting:
Discounted Cash Flow (DCF): schat de toekomst geld stromen om de lange termijn te beoordelen waarde van een investering. Bevat componenten zoals Net Present Value (NPV) en Cost of Capital.
Terugverdientijd: Berekent de tijd die nodig is om investeringskosten terug te verdienen.
Internal Rate of Return (IRR): Bepaalt het verwachte rendement op een project door de NPV tot nul te verlagen met een disconteringsvoet.
Profitability Index (PI): Vergelijkt de uitbetaling met investeringen in een potentieel project.
Equivalente lijfrente: berekent de jaarlijkse kosten van het bezit en de exploitatie van een actief gedurende zijn levensduur.
Doorvoeranalyse: Complexe methode gericht op het vergroten van de winstgevendheid door verbetering van de operationele doorvoer.
Doelen van kapitaalbegroting:
Projectrangschikking: maakt vergelijking van potentiële projecten mogelijk om de financieel meest haalbare opties te kiezen.
Fondsenwerving: balanceert financieringskosten met rendement op investering, matcht projecten met geschikte kapitaalbronnen.
Inkomsten- en uitgavenprognoses: Moedigt gedetailleerde financiële prognoses en proactieve probleemoplossing aan.
Samenwerking: bevordert de communicatie tussen afdelingen en vergroot de zichtbaarheid van financiële prestaties.
Beheer van het kapitaalbudgetteringsproces:
Het proces varieert op basis van de grootte en structuur van het bedrijf.
Omvat het identificeren van potentiële projecten, het evalueren van voorstellen, het selecteren van projecten, het implementeren van plannen en het beoordelen van de projectprestaties.
Proces in vijf stappen:
Identificatie van projecten: identificeer investeringsmogelijkheden die zijn afgestemd op strategische doelen.
Evaluatie: Beoordeel projecten op winstgevendheid, risico en andere criteria.
Selectie: kies projecten die aan de criteria voldoen en sluit aan bij het bedrijf strategie.
Implementatie: Ontwikkel gedetailleerde plannen en bewaak de voortgang.
Beoordeling: Analyseer de werkelijke projectprestaties tegen schattingen en identificeer factoren die bijdragen aan succes of mislukking.
Belang van kapitaalbegroting:
Essentieel voor het evalueren van de financiële levensvatbaarheid van aanzienlijke investeringen.
Zorgt voor een nauwkeurige beoordeling van de winstgevendheid van projecten en de toewijzing van middelen.
Biedt cruciale inzichten voor weloverwogen besluitvorming en is een verplichte stap voor nieuwe zakelijke inspanningen.
De cirkel van competentie beschrijft iemands natuurlijke competentie op een gebied dat past bij zijn vaardigheden en capaciteiten. Buiten deze denkbeeldige cirkel bevinden zich vaardigheden en capaciteiten waar een persoon van nature minder bekwaam in is. Het concept werd gepopulariseerd door Warren Buffett, die betoogde dat beleggers alleen moeten investeren in bedrijven die ze kennen en begrijpen. De competentiecirkel is echter van toepassing op elk onderwerp en zelfs op elk individu.
Economische of marktgrachten vertegenwoordigen de lange termijn bedrijfsdeskundigen weerbaarheid. Of hoe lang bedrijfsdeskundigen kan zijn concurrentievoordeel behouden in de markt door de jaren heen. Warren Buffet, die de term 'gracht' populair maakte, noemde het een 'share of mind', in tegenstelling tot marktaandeel, als zodanig is het het kenmerk dat alle waardevolle merken hebben.
De Buffet Indicator is een maat voor het totaal waarde van alle beursgenoteerde aandelen in een land gedeeld door het BBP van dat land. Het is een maatstaf en ratio om te beoordelen of een markt ondergewaardeerd of overgewaardeerd is. Het is een van de favoriete maatregelen van Warren Buffet als waarschuwing dat: financieel markten kunnen overgewaardeerd en riskanter zijn.
Durfkapitaal is een vorm van beleggen die gericht is op weddenschappen met een hoog risico, die waarschijnlijk zullen mislukken. Daarom zoeken durfkapitalisten naar hogere opbrengsten. Durfkapitaal is inderdaad gebaseerd op de machtswet, of de wet waarvoor een klein aantal weddenschappen veel zal opleveren voor de grotere aantallen lage rendementen of investeringen die naar nul gaan. Dat is het hele uitgangspunt van durfkapitaal.
Buitenlandse directe investeringen doen zich voor wanneer een persoon of bedrijf een belang van 10% of meer koopt in een bedrijf dat in een ander land actief is. Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) houdt dit percentage in dat de investeerder invloed kan uitoefenen op of kan deelnemen aan het bestuur van een onderneming. Wanneer de rente echter lager is dan 10%, definieert het IMF het eenvoudig als een effect dat deel uitmaakt van een aandelenportefeuille. Buitenlandse directe investeringen (FDI) omvatten daarom de aankoop van een belang in een bedrijf door een entiteit die in een ander land is gevestigd.
Micro-investeren is het proces van het regelmatig investeren van kleine hoeveelheden geld. Het proces van micro-investeringen omvat kleine en soms onregelmatige investeringen waarbij het individu terugkerende betalingen kan doen of een forfaitair bedrag kan investeren als geld Wordt beschikbaar.
Meme-aandelen zijn effecten die online viraal gaan en de aandacht trekken van de jongere generatie particuliere beleggers. Meme-beleggen is daarom een bottom-up, gemeenschapsgestuurde benadering van beleggen die zichzelf positioneert als het antoniem van beleggen in Wall Street. Ook wordt bij meme-beleggen vaak gekeken naar aantrekkelijke kansen met een lagere liquiditeit die misschien gemakkelijker in te halen zijn, waardoor brede speculatie mogelijk wordt, aangezien 'meme-investeerders' vaak op zoek zijn naar onevenredig kortetermijnrendementen.
Beleggen in de detailhandel is de handeling van niet-professionele beleggers die effecten kopen en verkopen voor hun eigen doeleinden. Beleggen in de detailhandel is populair geworden met de opkomst van digitale platforms zonder commissie, waardoor iedereen met een kleine portefeuille kan handelen.
Geaccrediteerde beleggers zijn individuen of entiteiten die geavanceerd genoeg worden geacht om effecten te kopen die niet zijn gebonden aan de wetten die normale beleggers beschermen. Deze kunnen risicokapitaal, angel-investeringen, private-equityfondsen, hedgefondsen, vastgoedbeleggingsfondsen en gespecialiseerde beleggingsfondsen omvatten, zoals die met betrekking tot cryptocurrency. Geaccrediteerde beleggers zijn daarom personen of entiteiten die mogen beleggen in effecten die complex, ondoorzichtig, losjes gereguleerd of anderszins niet geregistreerd zijn bij een financiële autoriteit.
Opstartwaardering beschrijft een reeks methoden die worden gebruikt om: waarde bedrijven met weinig of geen inkomsten. Daarom is startup-waardering het proces om te bepalen wat een startup waard is. Deze waarde verduidelijkt het vermogen van het bedrijf om aan de verwachtingen van klanten en investeerders te voldoen, gestelde mijlpalen te bereiken en het nieuwe kapitaal te gebruiken om te groeien.
Winst is het totale inkomen dat een bedrijf uit zijn activiteiten genereert. Dit omvat geld uit verkopen, investeringen en andere inkomstenbronnen. Cashflow daarentegen is het geld dat een bedrijf in- en uitstroomt. Dit onderscheid is van cruciaal belang om te begrijpen, aangezien een winstgevend bedrijf mogelijk een tekort aan contanten heeft en liquiditeitscrises heeft.
Dubbel boekhouden is de basis van de moderne financiële boekhouding. Het is gebaseerd op de boekhoudkundige vergelijking, waarbij activa gelijk zijn aan verplichtingen plus eigen vermogen. Dat is de fundamentele eenheid om financiële overzichten op te bouwen (balans, resultatenrekening en kasstroomoverzicht). Het basisconcept van dubbele invoer is dat een enkele transactie, die moet worden geregistreerd, twee rekeningen raakt.
Doel van de balans is om te rapporteren hoe de middelen om de activiteiten van het bedrijf uit te voeren zijn verkregen. De balans helpt om het financiële risico van een bedrijf te beoordelen en de eenvoudigste manier om het te beschrijven wordt gegeven door de boekhoudkundige vergelijking (activa = passiva + eigen vermogen).
De resultatenrekening, samen met de balans en het kasstroomoverzicht is een van de belangrijkste financiële overzichten om te begrijpen hoe bedrijven presteren op fundamenteel niveau. De resultatenrekening toont de opbrengsten en kosten voor een periode en of het bedrijf met winst of verlies draait (ook wel winst- en verliesrekening genoemd).
Het kasstroomoverzicht is het derde financiële overzicht, samen met de resultatenrekening en de balans. Het helpt om de liquiditeit van een organisatie te beoordelen door de kassaldi weer te geven die afkomstig zijn van operaties, investeringen en financiering. Het kasstroomoverzicht kan op twee verschillende manieren worden opgesteld: direct of indirect.
De kapitaalstructuur laat zien hoe een organisatie haar activiteiten heeft gefinancierd. Volgens de balans structuur, gewoonlijk kunnen activa van een organisatie worden opgebouwd door middel van eigen vermogen of passiva. Eigen vermogen bestaat meestal uit kapitaal van aandeelhouders en winstreserves. Waar in plaats daarvan verplichtingen kunnen bestaan uit kortlopende (kortlopende schulden) of langlopende (langlopende verplichtingen).
Kapitaaluitgaven of kapitaaluitgaven vertegenwoordigen het geld dat wordt uitgegeven aan dingen die kunnen worden geclassificeerd als vaste activa, met een langere termijn waarde. Als zodanig zullen ze worden opgenomen onder de vaste activa, op de balans, en ze zullen in de loop van de jaren worden afgeschreven. de verminderde waarde op de balans wordt ten laste van de winst en verlies gebracht.
Financiële overzichten helpen bedrijven om verschillende aspecten van het bedrijf te beoordelen, van winstgevendheid (resultatenrekening) tot hoe activa worden verkregen (balans), en inkomende en uitgaande kasstromen (kasstroomoverzicht). Jaarrekeningen zijn ook fiscaal verplicht voor bedrijven. Ze worden ook gebruikt door managers om de prestaties van het bedrijf te beoordelen.
Financiële modellering omvat de analyse van boekhoudkundige, financiële en zakelijke gegevens om toekomstige financiële prestaties te voorspellen. Financiële modellering wordt vaak gebruikt bij waardering, die bestaat uit het schatten van de waarde in dollars van een bedrijf op basis van verschillende parameters. Enkele van de meest voorkomende financiële modellen omvatten verdisconteerde kasstromen, de M&A model, en de CCA model.
Bij bedrijfswaarderingen is een formeel analyse van de belangrijkste operationele aspecten van een bedrijf. Een bedrijfswaardering is een analyse gebruikt om de economische waarde van een bedrijf of bedrijfsonderdeel. Het is belangrijk op te merken dat waarderingen deels wetenschap en deels kunst zijn. Analisten gebruiken professionele oordeelsvorming om de financiële prestaties van een bedrijf te beoordelen met betrekking tot lokale, nationale of mondiale economische omstandigheden. Ze zullen ook rekening houden met het totaal waarde van activa en passiva, naast gepatenteerde of propriëtaire technologie.
De gewogen gemiddelde kapitaalkosten kunnen ook worden gedefinieerd als de kapitaalkosten. Dat is een percentage – na aftrek van het gewicht van het eigen vermogen en de schulden die het bedrijf aanhoudt – dat inschat hoeveel het voor dat bedrijf kost om kapitaal te krijgen in de vorm van eigen vermogen, schuld of beide.
Een financiële optie is een contract, gedefinieerd als een derivatentrekking waarde op een reeks onderliggende variabelen (misschien de volatiliteit van het aandeel dat aan de optie ten grondslag ligt). Het bestaat uit twee partijen (optieschrijver en optiekoper). Dit contract biedt het recht van de optiehouder om de onderliggende waarde tegen een overeengekomen prijs te kopen.
Een winstgevendheidsraamwerk helpt u binnen enkele minuten de winstgevendheid van elk bedrijf te beoordelen. Het begint door te kijken naar twee eenvoudige variabelen (opbrengsten en kosten) en van daaruit gaat het verder. Dit helpt ons te identificeren in welk deel van de organisatie er een winstgevendheidsprobleem is en van daaruit een strategie te bepalen.
De Triple Bottom Line (TBL) is een theorie die het niveau van maatschappelijk verantwoord ondernemen in het bedrijfsleven probeert te meten. In plaats van een enkele bottom line geassocieerd met winst, stelt de TBL-theorie dat er nog twee zouden moeten zijn: mensen en de planeet. Door mens, planeet en winst, het is mogelijk om een duurzamer te bouwen bedrijfsmodel en een circulair bedrijf.
Gedragsfinanciering of economie richt zich op het begrijpen hoe individuen beslissingen nemen en hoe die beslissingen worden beïnvloed door psychologische factoren, zoals vooroordelen, en hoe deze het collectief kunnen beïnvloeden. Gedragsfinanciering is een uitbreiding van klassieke financiën en economie die ervan uitgingen dat mensen altijd rationele keuzes maken op basis van het optimaliseren van hun resultaten, zonder context.
Gennaro is de maker van FourWeekMBA, die alleen al in 2022 ongeveer vier miljoen zakenmensen bereikte, bestaande uit C-level executives, investeerders, analisten, productmanagers en aspirant-digitale ondernemers | Hij is ook Director of Sales voor een hightech scale-up in de AI-industrie | In 2012 behaalde Gennaro een International MBA met de nadruk op Corporate Finance en Business Strategy.
