Buitenlandse directe investeringen doen zich voor wanneer een individu of bedrijfsdeskundigen een belang van 10% of meer koopt in een bedrijf dat in een ander land actief is. Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF), dit percentage houdt in dat de investeerder invloed kan uitoefenen op of deelnemen aan het bestuur van een onderneming. Wanneer de rente echter lager is dan 10%, definieert het IMF het eenvoudig als een effect dat deel uitmaakt van een aandelenportefeuille. Buitenlandse directe investeringen (FDI) omvatten daarom de aankoop van een belang in een bedrijf door een entiteit die in een ander land is gevestigd.
Inhoudsopgave
Buitenlandse directe investeringen begrijpen
Directe buitenlandse investeringen zijn een cruciaal onderdeel van groeiende economieën die overgaan van landbouw en export van grondstoffen naar snelle industrialisatie.
De bedrijven in deze economieën hebben kapitaal nodig om buiten hun eigen grenzen uit te breiden, terwijl regeringen DBI-kapitaal gebruiken om banen te creëren, infrastructuur aan te leggen of te investeren in energie- en waterzekerheid.
Vrijhandelsovereenkomsten zijn een manier om directe buitenlandse investeringen te stimuleren.
Canada profiteerde ook van de overeenkomst en ontving in slechts vijf jaar $ 16 miljard aan FDI-inkomsten.
Drie componenten van buitenlandse directe investeringen
Buitenlandse directe investeringen bestaan uit drie basiscomponenten:
Eigen vermogen
Zoals we in de inleiding opmerkten, houdt dit in dat een belegger aandelen koopt in een bedrijfsdeskundigen gevestigd in een ander land.
Zodra de drempel van 10% is bereikt, wordt aangenomen dat de belegger enige controle heeft over de activa van het bedrijf.
Herbelegde winst
Dit beschrijft het aandeel van de belegger in de winst dat niet wordt uitgekeerd als dividend door gelieerde ondernemingen of niet wordt overgemaakt aan de belegger.
Met andere woorden, dit is kapitaal dat opnieuw in het bedrijf wordt geïnvesteerd.
Andere directe investeringskapitaal- of intercompany-schuldtransacties
Dit omvat het lenen of uitlenen van middelen tussen de directe investeerder en filialen, geassocieerde deelnemingen of dochterondernemingen.
Deze fondsen kunnen de vorm aannemen van schuldbewijzen of leverancierskredieten.
Soorten buitenlandse directe investeringen
Er zijn ook vier algemene soorten buitenlandse directe investeringen:
Horizontaal
Wanneer een investeerder fondsen in het buitenland belegt in dezelfde branche die vergelijkbare producten en diensten produceert.
Het Amerikaanse bedrijf Nike zou ervoor kunnen kiezen om te investeren in het Duitse Puma, aangezien ze allebei actief zijn in sportkleding en sportschoenen.
Verticaal
Hier wordt de investering gedaan binnen een toeleveringsketen die al dan niet dezelfde is als de sector van de beleggingsonderneming.
Starbucks investeert bijvoorbeeld in de koffieproducenten die haar over de hele wereld van premium koffiebonen voorzien.
In sommige gevallen kan het andere bedrijf in de toeleveringsketen volledig worden overgenomen.
Conglomeraat
Buitenlandse directe investeringen worden conglomeraat genoemd als er geen relatie is tussen bedrijven of industrieën.
Investeerders in dit scenario gaan soms joint ventures aan om hun gebrek aan ervaring in een bedrijfstak te compenseren.
Platform
Een complexere vorm waarbij a bedrijfsdeskundigen vestigt zich in een ander land om producten te vervaardigen die vervolgens naar een derde land worden geëxporteerd.
In een hypothetisch voorbeeld zou Volkswagen kunnen investeren in productiefaciliteiten in China om vervolgens voertuigen naar andere delen van Azië te exporteren.
Case Study's
Voorbeeld van eigen vermogen:
In 2017 verwierf het Japanse technologieconglomeraat SoftBank een belang van 15% in Uber, een Amerikaans taxibedrijf. Door deze overname kreeg SoftBank een aanzienlijke stem in de management- en besluitvormingsprocessen van Uber.
Voorbeeld van herbelegde winst:
Stel dat een Frans autobedrijf, Peugeot, een dochteronderneming heeft in India. In plaats van de winst terug te sturen naar Frankrijk, herinvesteert Peugeot de winst in de Indiase dochteronderneming om zijn productiefaciliteiten uit te breiden en zijn onderzoeksmogelijkheden te verbeteren.
Ander voorbeeld van direct investeringskapitaal:
Microsoft, een Amerikaans bedrijf, leent geld aan haar dochteronderneming in Groot-Brittannië voor de ontwikkeling van een nieuw datacenter. Deze leningsovereenkomst is een voorbeeld van intercompany schuldtransacties.
Voorbeeld van horizontale directe buitenlandse investeringen:
Toyota, een Japanse autofabrikant, richt een productiefabriek op in de Verenigde Staten, waar het auto's voor de Amerikaanse markt produceert. Dit is een horizontale investering, omdat Toyota in het buitenland investeert in dezelfde sector als waarin het thuis actief is.
Voorbeeld van verticale directe buitenlandse investeringen:
Apple, een Amerikaanse technologiegigant, investeert in een zeldzame aardmijn in Afrika. Deze zeldzame aardmetalen zijn essentieel voor de productie van Apple-apparaten. Dit is een verticale investering omdat Apple investeert in een toeleveringsketen die verband houdt met zijn primaire sector.
Conglomeraat FDI Voorbeeld:
Stel dat een Zuid-Koreaans elektronicabedrijf, Samsung, besluit te investeren in een Braziliaanse koffieplantage. Er is geen directe relatie tussen elektronica en koffieteelt, waardoor dit een conglomeraat FDI is. Samsung zou een joint venture kunnen vormen met een lokaal Braziliaans bedrijf om de plantage te beheren.
Voorbeeld van platform-FDI:
De Zweedse meubelfabrikant IKEA zet een productiefaciliteit op in Vietnam, waarbij gebruik wordt gemaakt van de lagere arbeidskosten van het land. De producten die in deze fabriek worden vervaardigd, worden vervolgens geëxporteerd naar markten in Zuidoost-Azië en Australië.
Vrijhandelsovereenkomst (FTA) ter stimulering van directe buitenlandse investeringen Voorbeeld:
Toen de Europese Unie een vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Korea tekende, verhoogden veel Europese bedrijven hun investeringen in Zuid-Korea, in de verwachting van een betere toegang tot de Zuid-Koreaanse markten en minder handelsbarrières.
Key afhaalrestaurants
Buitenlandse directe investeringen (FDI) omvatten de aankoop van een belang in een bedrijf door een entiteit die in een ander land is gevestigd. Vrijhandelsovereenkomsten zijn een manier waarop directe buitenlandse investeringen kunnen worden gestimuleerd.
Buitenlandse directe investeringen zijn ook van cruciaal belang voor de groei van opkomende economieën. Het bevat drie componenten die de aard van de investering en de betrokken entiteiten beschrijven: eigen vermogen, ingehouden winsten en andere investeringskapitaal- of schuldtransacties.
Er zijn vier soorten buitenlandse directe investeringen: horizontaal, verticaal, conglomeraat en platform. Elk type is gekoppeld aan een andere investering strategie.
Belangrijkste kenmerken
Directe buitenlandse investeringen (FDI): FDI vindt plaats wanneer een individu of bedrijfsdeskundigen een belang van 10% of meer koopt in een bedrijf dat in een ander land actief is. Het gaat om het verwerven van aandelen in een buitenlandse bedrijfsdeskundigen en kan leiden tot invloed op of deelname aan het bestuur van de onderneming.
Belang van FDI: BDI zijn cruciaal voor groeiende economieën die overgaan van landbouw en grondstoffenexport naar industrialisatie. Het biedt bedrijven kapitaal om buiten hun grenzen uit te breiden en stelt regeringen in staat banen te creëren, infrastructuur aan te leggen en te investeren in sleutelsectoren.
Componenten van directe buitenlandse investeringen: FDI bestaat uit drie basiscomponenten: eigen vermogen (aandelenbezit), geherinvesteerde inkomsten (inkomsten niet uitgekeerd als dividenden maar geherinvesteerd in het bedrijf) en ander direct investeringskapitaal of schuldtransacties tussen bedrijven (lenen of uitlenen van fondsen tussen de investeerder en dochterondernemingen of geassocieerde deelnemingen).
Soorten DBI: Er zijn vier algemene soorten FDI:
Horizontaal: Investeren in dezelfde branche die vergelijkbare producten en diensten produceert.
Verticaal: Investeren binnen de toeleveringsketen, in dezelfde of verwante sectoren.
Conglomeraat: Investeren in niet-gerelateerde industrieën of bedrijven.
Platform: vestiging in het buitenland om producten te vervaardigen die naar een derde land worden geëxporteerd.
DBI stimuleren: Vrijhandelsovereenkomsten, zoals NAFTA, kunnen FDI stimuleren door economische samenwerking te bevorderen en investeringsmogelijkheden in partnerlanden te bieden.
Wat zijn de drie componenten van directe buitenlandse investeringen?
De drie componenten van directe buitenlandse investeringen zijn:
De cirkel van competentie beschrijft iemands natuurlijke competentie op een gebied dat past bij zijn vaardigheden en capaciteiten. Buiten deze denkbeeldige cirkel bevinden zich vaardigheden en capaciteiten waar een persoon van nature minder bekwaam in is. Het concept werd gepopulariseerd door Warren Buffett, die betoogde dat beleggers alleen moeten investeren in bedrijven die ze kennen en begrijpen. De competentiecirkel is echter van toepassing op elk onderwerp en zelfs op elk individu.
Economische of marktgrachten vertegenwoordigen de lange termijn bedrijfsdeskundigen weerbaarheid. Of hoe lang bedrijfsdeskundigen kan zijn concurrentievoordeel behouden in de markt door de jaren heen. Warren Buffet, die de term 'gracht' populair maakte, noemde het een 'share of mind', in tegenstelling tot marktaandeel, als zodanig is het het kenmerk dat alle waardevolle merken hebben.
De Buffet Indicator is een maat voor het totaal waarde van alle beursgenoteerde aandelen in een land gedeeld door het BBP van dat land. Het is een maatstaf en ratio om te beoordelen of een markt ondergewaardeerd of overgewaardeerd is. Het is een van de favoriete maatregelen van Warren Buffet als waarschuwing dat: financieel markten kunnen overgewaardeerd en riskanter zijn.
Durfkapitaal is een vorm van beleggen die gericht is op weddenschappen met een hoog risico, die waarschijnlijk zullen mislukken. Daarom zoeken durfkapitalisten naar hogere opbrengsten. Durfkapitaal is inderdaad gebaseerd op de machtswet, of de wet waarvoor een klein aantal weddenschappen veel zal opleveren voor de grotere aantallen lage rendementen of investeringen die naar nul gaan. Dat is het hele uitgangspunt van durfkapitaal.
Buitenlandse directe investeringen doen zich voor wanneer een individu of bedrijfsdeskundigen een belang van 10% of meer koopt in een bedrijf dat in een ander land actief is. Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) impliceert dit percentage dat de investeerder invloed kan uitoefenen op of kan participeren in het beheer van een onderneming. Wanneer de rente daarentegen minder dan 10% is, definieert het IMF het eenvoudig als een effect dat deel uitmaakt van een aandelenportefeuille. Directe buitenlandse investeringen (FDI) hebben dus betrekking op de aankoop van een belang in een bedrijf door een entiteit die in een ander land is gevestigd.
Micro-investeren is het proces van het regelmatig investeren van kleine hoeveelheden geld. Het proces van micro-investeringen omvat kleine en soms onregelmatige investeringen waarbij het individu terugkerende betalingen kan doen of een forfaitair bedrag kan investeren als geld Wordt beschikbaar.
Meme-aandelen zijn effecten die online viraal gaan en de aandacht trekken van de jongere generatie particuliere beleggers. Meme-beleggen is daarom een bottom-up, gemeenschapsgestuurde benadering van beleggen die zichzelf positioneert als het antoniem van beleggen in Wall Street. Ook wordt bij meme-beleggen vaak gekeken naar aantrekkelijke kansen met een lagere liquiditeit die misschien gemakkelijker in te halen zijn, waardoor brede speculatie mogelijk wordt, aangezien 'meme-investeerders' vaak op zoek zijn naar onevenredig kortetermijnrendementen.
Beleggen in de detailhandel is de handeling van niet-professionele beleggers die effecten kopen en verkopen voor hun eigen doeleinden. Beleggen in de detailhandel is populair geworden met de opkomst van digitale platforms zonder commissie, waardoor iedereen met een kleine portefeuille kan handelen.
Geaccrediteerde beleggers zijn individuen of entiteiten die geavanceerd genoeg worden geacht om effecten te kopen die niet zijn gebonden aan de wetten die normale beleggers beschermen. Deze kunnen risicokapitaal, angel-investeringen, private-equityfondsen, hedgefondsen, vastgoedbeleggingsfondsen en gespecialiseerde beleggingsfondsen omvatten, zoals die met betrekking tot cryptocurrency. Geaccrediteerde beleggers zijn daarom personen of entiteiten die mogen beleggen in effecten die complex, ondoorzichtig, losjes gereguleerd of anderszins niet geregistreerd zijn bij een financiële autoriteit.
Opstartwaardering beschrijft een reeks methoden die worden gebruikt om: waarde bedrijven met weinig of geen inkomsten. Daarom is startup-waardering het proces om te bepalen wat een startup waard is. Deze waarde verduidelijkt het vermogen van het bedrijf om aan de verwachtingen van klanten en investeerders te voldoen, gestelde mijlpalen te bereiken en het nieuwe kapitaal te gebruiken om te groeien.
Winst is het totaal inkomen die een bedrijf genereert uit haar activiteiten. Dit omvat geld uit verkopen, investeringen en andere inkomen bronnen. In tegenstelling tot, geld flow is het geld dat een bedrijf in- en uitstroomt. Dit onderscheid is van cruciaal belang om te begrijpen, aangezien een winstgevend bedrijf er misschien een tekort aan heeft geld en hebben liquiditeitscrises.
Dubbel boekhouden is de basis van de moderne financiële boekhouding. Het is gebaseerd op de boekhoudkundige vergelijking, waarbij activa gelijk zijn aan verplichtingen plus eigen vermogen. Dat is de fundamentele eenheid om financiële overzichten op te bouwen (balans, inkomen verklaring, en geld stroomoverzicht). Het basisconcept van dubbele invoer is dat een enkele transactie, die moet worden geregistreerd, twee rekeningen raakt.
Doel van de balans is om te rapporteren hoe de middelen om de activiteiten van de bedrijfsdeskundigen werden verworven. De balans helpt bij het inschatten van het financiële risico van een bedrijfsdeskundigen en de eenvoudigste manier om het te beschrijven wordt gegeven door de boekhoudkundige vergelijking (activa = passiva + eigen vermogen).
De inkomen verklaring, samen met de balans en geld stroomoverzicht is een van de belangrijkste financiële overzichten om te begrijpen hoe bedrijven presteren op fundamenteel niveau. De inkomen overzicht toont de opbrengsten en kosten voor een periode en of het bedrijf draait op winst of verlies (ook wel winst- en verliesrekening genoemd).
De geld stroomoverzicht is het derde belangrijkste financiële overzicht, samen met: inkomen verklaring en de balans. Het helpt om de liquiditeit van een organisatie te beoordelen door de geld saldi afkomstig van operaties, investeringen en financiering. De geld stroomoverzicht kan worden opgesteld met twee afzonderlijke methoden: direct of indirect.
De kapitaalstructuur laat zien hoe een organisatie haar activiteiten heeft gefinancierd. Volgens de balans structuur, gewoonlijk kunnen activa van een organisatie worden opgebouwd door middel van eigen vermogen of passiva. Eigen vermogen omvat meestal schenkingen van aandeelhouders en winst reserves. Waar in plaats daarvan verplichtingen kunnen bestaan uit kortlopende (kortlopende schulden) of langlopende (langlopende verplichtingen).
Kapitaaluitgaven of kapitaaluitgaven vertegenwoordigen het geld dat wordt uitgegeven aan dingen die kunnen worden geclassificeerd als vaste activa, met een langere termijn waarde. Als zodanig zullen ze worden opgenomen onder de vaste activa, op de balans, en ze zullen in de loop van de jaren worden afgeschreven. de verminderde waarde op de balans wordt ten laste gebracht via de winst en verlies.
Financiële overzichten helpen bedrijven bij het beoordelen van verschillende aspecten van de bedrijfsdeskundigen, van winstgevendheid (inkomen verklaring) tot hoe activa worden ingekocht (balans), En geld instroom en uitstroom (geld stroomoverzicht). Jaarrekeningen zijn ook fiscaal verplicht voor bedrijven. Ze worden ook door managers gebruikt om de prestaties van de bedrijfsdeskundigen.
Financiële modellering omvat de analyse van boekhouding, financiën en bedrijfsdeskundigen gegevens om toekomstige financiële prestaties te voorspellen. Financiële modellering wordt vaak gebruikt bij waardering, die bestaat uit het schatten van de waarde in dollars van een bedrijf op basis van verschillende parameters. Enkele van de meest voorkomende financiële modellen omvatten verdisconteerde geld stromen, de fusies en overnames model, en de CCA model.
Bij bedrijfswaarderingen is een formeel analyse van de belangrijkste operationele aspecten van een bedrijfsdeskundigen. Een bedrijfsdeskundigen waardering is een analyse gebruikt om de economische waarde een bedrijfsdeskundigen of bedrijfseenheid. Het is belangrijk op te merken dat waarderingen deels wetenschap en deels kunst zijn. Analisten gebruiken professionele oordeelsvorming om de financiële prestaties van een bedrijfsdeskundigen met betrekking tot lokale, nationale of mondiale economische omstandigheden. Ze zullen ook rekening houden met het totaal waarde van activa en passiva, naast gepatenteerde of propriëtaire technologie.
De gewogen gemiddelde kapitaalkosten kunnen ook worden gedefinieerd als de kapitaalkosten. Dat is een percentage – na aftrek van het gewicht van het eigen vermogen en de schulden die het bedrijf aanhoudt – dat inschat hoeveel het voor dat bedrijf kost om kapitaal te krijgen in de vorm van eigen vermogen, schuld of beide.
Een financiële optie is een contract, gedefinieerd als een derivatentrekking waarde op een reeks onderliggende variabelen (misschien de volatiliteit van het aandeel dat aan de optie ten grondslag ligt). Het bestaat uit twee partijen (optieschrijver en optiekoper). Dit contract biedt het recht van de optiehouder om de onderliggende waarde tegen een overeengekomen prijs te kopen.
Een winstgevendheidsraamwerk helpt u binnen enkele minuten de winstgevendheid van elk bedrijf te beoordelen. Het begint door te kijken naar twee eenvoudige variabelen (opbrengsten en kosten) en van daaruit gaat het verder. Dit helpt ons te identificeren in welk deel van de organisatie er een winstgevendheidsprobleem is en van daaruit een strategie te bepalen.
De Triple Bottom Line (TBL) is een theorie die het niveau van maatschappelijk verantwoord ondernemen in het bedrijfsleven probeert te meten. In plaats van een enkele bottom line geassocieerd met winst, stelt de TBL-theorie dat er nog twee zouden moeten zijn: mensen en de planeet. Door mens, planeet en winst, het is mogelijk om een duurzamer te bouwen bedrijfsmodel en een circulair bedrijf.
Gedragsfinanciering of economie richt zich op het begrijpen hoe individuen beslissingen nemen en hoe die beslissingen worden beïnvloed door psychologische factoren, zoals vooroordelen, en hoe deze het collectief kunnen beïnvloeden. Gedragsfinanciering is een uitbreiding van klassieke financiën en economie die ervan uitgingen dat mensen altijd rationele keuzes maken op basis van het optimaliseren van hun resultaten, zonder context.
Gennaro is de maker van FourWeekMBA, die alleen al in 2022 ongeveer vier miljoen zakenmensen bereikte, bestaande uit C-level executives, investeerders, analisten, productmanagers en aspirant-digitale ondernemers | Hij is ook Director of Sales voor een hightech scale-up in de AI-industrie | In 2012 behaalde Gennaro een International MBA met de nadruk op Corporate Finance en Business Strategy.
